Langs de grens

Na een lekker ontbijtje gistermorgen vertrokken vanuit hotel Oortjeshekken in Ooij. Jawel; je moest vroeger tol (oortje) betalen om aldaar het hek en de rivier over te steken. Het was warm, maar niet zo zonnig. De wind was gedraaid, dus die hadden we weer als normaal tegen. De Ooijpolder is echt een prachtig natuurgebied, mooi rivierlandschap en heel veel vogels. Daarna kreeg het landschap relief en moesten we af en toe wat metertjes klimmen richting Groesbeek. Het doet onnederlands aan en dat klopt natuurlijk wel; want je rijdt als het ware op de grens. En het blijft zichtbaar; in Duitsland is het merkbaar rustiger. Minder huizen, minder auto’s. Bij Malden en Mill steken we over van het Rijndal naar het Maasdal. En fietsen daarna door het Nationaal Park Maasduinen. Als we de Maas oversteken gaat eindelijk de zon schijnen en wordt het gelijk ook weer warm. De keuze om na of voor Venlo te kamperen is makkelijk. Zeker als we zeer hartelijk worden ontvangen bij een mini camping in  Melderslo. Er wordt een parasol bij de tent gezet, kopje koffie erbij en of we vanavond mee-eten. 

De volgende morgen is het echt warm. Al bij het opruimen worden de eerste druppels zweet zichtbaar. Met een gekookt eendeneitje en Griekse yoghurt met granola ontbeten en we hervatten de route. Snel komen we door Grubbenvorst. Heel toeristisch en de terrassen zitten al vol. Nadat we verplicht worden om de fietsen te verplaatsen, drinken we een bakkie koffie met, we zijn in Limburg, een borrelglaasje slagroom en een beetje likeur. Het is echt warm en loom weer. Bij een kapelletje, met uitzicht op de Maas, eten we ons tweede ontbijtje en zitten angstvallig uit de zon en vol in de wind. Langs Baarlo en de pont bij Kessel zijn we om lunchtijd in Swalmen. En op het plein naast de Swalm staat een visboer. Dus geluncht met gebakken vis op een bankje. En daar een praatje gemaakt met anderen die een visje hadden gekocht. We besluiten om er ook vandaag een kort dagje van te maken. Het is zo’n 29 graden inmiddels en geen lekker fietsweer meer. Op de natuur camping in Boukoul krijgen we een plekje op het trekkersveld, veel te ver van het sanitair gebouw. We wachten de hitte af onder een boom en gaan pas weer wat doen als het wat koeler wordt. We staan naast een dame van 68 die het Pieterpad loopt met een rugzak en een tentje en delen de picknicktafel. Heel gezellig. Als de zon een beetje achter de bomen is gezakt gaat Jan boodschappen doen en Veronica zet de tent op. We eten Vitello tonnato op zijn “campings” met sla en brood. Het wordt een mooie avond.