Zijn we ziek?

Onze wandel buurvrouw zou ‘s avonds gezelschap krijgen van een nichtje. Toen die belde dat ze om 10 uur in Roermond op het station zou zijn was direct haar reactie: maar dan slaap ik al! Toen het nichtje in het donker arriveerde lagen we inderdaad allemaal al uitgevloerd te slapen. Bij het naar bed gaan was de temperatuur abnormaal hoog. We lagen bloot op de slaapzak met de tent aan beide zijden open. Om 6 uur ging het hard waaien en vielen er ook een paar spetters. Bij het sluiten van de tent zagen we de “late nicht” haar tent alweer afbreken. Volgens de wandel buurvrouw was het een “speciale”. 

De weersvoorspelling was dat er een grote kans was op hevig onweer. Het was ‘s-morgens vroeg ook heel warm en vooral ook erg benauwd. Het zweten begon direct. De route zou kilometers lang het dal van de Rur (Roer) volgen. Het is een prachtige aangelegde route, leuk riviertje, mooie natuur. De route is op zijn Duits grotendeels aangelegd op onverharde paden. Die waren na de overstromingen van vorig jaar met net een te dik laagje van net te grote kiezels verhard. Dat kost een hoop energie. De wind was stevig en natuurlijk pal tegen. We fietsten ons beide in een km of dertig stuk. Wat is de reden? Zijn we ziek? Eten we te weinig? Is het gewoon de warmte (dertig graden en benauwde hitte)? We stappen over op de asfaltvariant van de route en dat ging een beetje beter. Alhoewel we op die route wel veel meer in de wind rijden. Achter ons zien we het onweer naderen; snel doorfietsen naar het eerstvolgende stadje Julich. Als we om 3 uur staan in te checken waaien de vuilnisbakken, afval, takken en terrasparasols door de straat. Heel kort heftige wind en daarna een paar uur af en toe een beetje regen. Als de Giro (ronde van Italië) op Eurosport is afgelopen gaat de zon schijnen en lopen we even door het verrassend grote stadje, eten een ijsje en bestellen daarna bij het onder het hotel gelegen restaurant “Liebevoll” spijs en drank. We zitten heerlijk in een shirtje in de avondzon. Ondanks de terrasgeluiden die door de openstaande deuren en ramen van onze hotelkamer hard naar binnen komen, vallen we weer heel vroeg in slaap.

Na negen uur diepe slaap staan we uitgerust op, en volgen we het ingesleten inpak en ochtendritueel. In Duitsland ontbijten we nooit in het hotel maar bij de bakker. Die verkopen overal lekkere verse belegde broodjes. We nemen ook nog wat mee voor onderweg en vertrekken richting het Rurdal. Er wordt heel veel onweer en regen voorspelt. We worden door diverse mensen gewaarschuwd. We fietsen beter dan gisteren, het is prettig warm en we trappen lekker door. In Zulpich bekijken we aandachtig de diverse weerapp’s. Over een uurtje begint het onweer en daarna volgen er nog twee fronten. Dan kunnen we nog net naar het 16 km verderop gelegen Euskirchen rijden en daar een hotel regelen. Het zit er dan weer vroeg op voor vandaag. Eenmaal aangekomen valt het allemaal erg mee. Het echte slechte weer trekt net noordelijk van ons voorbij en valt vooral in Nederland. Wij horen uiteindelijk wel onweer, het wordt donker en het regent af en toe een beetje. De route van vandaag was leuk maar niet zo spectaculair. We reden over landweggetjes, door open akkerland en kleine dorpjes. De wind was natuurlijk tegen, maar het viel vandaag wel mee. Straks zakken we af naar de bistro beneden.