Naar huis

Vanuit Stralsund kun je om 10 of 12 uur met een omweg naar Lubeck met de trein. 10 uur vonden we wat vroeg, dan maar om 12 uur En dan eerst in het park de fietsen een beetje schoonmaken zodat je bij het trein reizen niet direct vies wordt. In de trein naar het overstapstation is het heel druk met fietsers, die allemaal willen overstappen naar Lubeck. Er is wat gedoe over het verwijderen van onze bagage van de fietsen. Maar uiteindelijk mag het blijven zitten. De conducteur waarschuwt wel dat de trein naar Lubeck heel weinig fietsplekken heeft. Dat valt gelukkig mee. We passen erin. Alleen staan onze fietsen zonder bepakking op een invalide plaats. En ja hoor daar komt de conducteur al vertellen dat het niet mag. Wij beloven dat als er een rolstoel op de trein moet, dat wij eruit zullen stappen. In Lubeck via de beroemde Holsteiner Tor direct naar de kade van de Trave voor een biertje in de zon. Het was heerlijk weer geworden als je een beetje uit de wind kon zitten. Het Radisson Park hotel , waar we een kamer geboekt hadden, snel gevonden en op de fiets de receptie ingefietst. Wat een luxe entree denken we nog. Maar het bleek de 5 sterren variant van het hotel te zijn. Helaas wij moesten aan de overkant zijn, de viersterren variant. En hoewel ook dat hotel heel luxe, valt dat dan toch een beetje tegen. Terug naar de Trave kade voor het avondeten. Bij een Duits restaurant, gerund door Grieken/Turken, prima stuk vlees gegeten. De bediening was vriendelijk, maar verder waardeloos. Echt mis ging het met de aanbeveling voor een crème brulee. We spraken onze twijfels uit of ze op deze plek wel een moeilijk Frans nagerecht konden maken. En we kregen gelijk; het was niet vies, maar had niets van het Franse origineel.

De volgende ochtend gestart met het bekijken van de stad. Lubeck is in de oorlog niet zo zwaar beschadigd. Er is dus nog heel veel te bezichtigen. In het Europese Hanzemuseum hebben we ons op zijn Duits, grundlich, laten voorlichten over de opkomst, belang en neergang van de Hanze. Nooit zo bij stil gestaan maar al in het begin van de dertiende eeuw waren er handelsbetrekkingen tussen Brugge, Kampen en Rusland. Lubeck was de spil van dat enorme handelsimperium, vandaar al die oude kerken, pakhuizen en mooie gebouwen.

En dan naar Hamburg. Zal nooit een vakantiebestemming zijn, maar als je er toch een keer voorbijkomt moet je het maar eens bekijken. In Lubeck kaartje gekocht en gelijk maar de treinreis van morgen naar huis besproken. Dat valt niet mee. Alle IC treinen met fietsplaatsen zijn gereserveerd. Ook voor de komende paar dagen. We moeten dus met regionale treinen en een fietsplaats in die treinen bevechten. In Hamburg aangekomen de fietsen en bagage bij het hotel uitgeladen en de stad in. We moeten volgens de receptie vooral Speicherstadt, (Unesco erfgoed) en Hafen City (Architectuur en Elbphilarmonie) bekijken. Nou dat was wel ver lopen. En wel een beetje bekend van Rotterdam. Speicherstadt is best bijzonder maar voor Hollanders ook wel weer herkenbaar. Oude pakhuizen en stalen bruggen. De nieuwbouw van Hafen City lijkt veel op de kop van Zuid in Rotterdam. Maar dan wel veel groter. De Elbphilarmonie is wel een heel erg speciaal gebouw. Een “ landmark”, Alle toeristen gaan naar de 10e verdieping met de roltrap voor een spectaculair uitzicht over de stad en de haven. Uiteindelijk op de Landingsbrucke van St. Pauli veerpont nr. 62 genomen voor een tochtje over de Elbe. Onderweg werd de lucht heel donker maar zoals heel vaak deze vakantie viel die bui verderop. In Altona uitgestapt en vandaar naar St Pauli en de Reeperbahn gelopen. Aan het einde van de middag al een feestende dronken bende. Het avondeten genoten in een restaurant met uitzicht op de Altoner See. Veel leuker deel van Hamburg. 

En toen naar huis, vooraf een paar broodjes voor in de trein gekocht en een studie gemaakt van de treintijden en alternatieven. Het is zaterdag en de vakantietijd barst in Duitsland nu echt los. Eigenlijk niet zo slim van ons om nu te willen reizen. De trein van Hamburg naar Bremen is overvol en vertrekt 10 minuten te laat. Heel veel fietsen op het perron, maar een enorm fietscompartiment, dus uiteindelijk geen probleem. In Bremen overstappen op de trein naar Osnabrück. Heel druk op het station. Veel mensen in carnevalskleding komen om 11 uur met bier uit onze trein. Weten niet waarom. In Bremen en Hamburg is dit weekeinde van alles te doen. In Osnabrück de trein naar Hengelo. Je ziet binnen enkele seconden dat je de grens passeert. In Hengelo moeten we de Intercity naar Schiphol hebben. 6 Duitse fietsers en wij staan op het perron. Komt zo’n hele lange intercity aan met maar twee fiets compartimenten. Dus voor 6 fietsen. Veronica staat samen met een Duitse op een gewoon balcon en blokkeert daardoor een uitgang. Ze wordt er door de conducteur in Deventer uitgezet. Veronica witheet, die Duitse heeft zich zoekgemaakt en die fiets blijft dus staan. Jan ook maar uitgestegen. Met een half uur vertraging in de volgende intercity. In Amersfoort naar Den Haag en dan eindelijk naar Delft. Waar we om een uur of zes aankomen. Uit de trein kijkend valt ons op dat Nederland in vergelijking met Noord Duitsland helemaal niet zo aangeharkt is als we eigenlijk verwachten. Wat wel weer direct opvalt is die eenvormige rijtjes met huizen. Dat zie je eigenlijk nergens. Het is vreemd om weer in Nederland te zijn. Dat zal wel effe wennen worden. Langs de Albert Heijn gefietst voor verse Sushi en dan naar huis gefietst. Direct opgevangen door buurman Aart voor een biertje.  Buurvrouw Anneloes is tegen de verwachting in nog steeds zwanger en is er langzamerhand wel een beetje klaar mee. Het kindje zal nu toch echt wel snel komen. Thuis is alles vreemd, maar met een fles wijn en de sushi kijken naar de avondetappe komen we de eerste avond door.