Groene rivierdalen

In Neckargemund zat een heel onooglijk bakkertje. Binnen bleek je ook heel knus te kunnen ontbijten. En dat was nodig want het was buiten wel heel fris (bewolkt, 13 graden). We vertrokken voor een fietstocht langs de Neckar. Veel minder druk met auto’s, treinen en boten dan het Rijndal. Maar landschappelijk minstens zo mooi als de Rijn. De Neckar meandert heel sterk. Daardoor hebben we overwegend een licht windje mee, maar ook veel zijwind. Echt opschieten doen we vandaag niet. Veel stoppen om te kijken en koffie te drinken. Plotseling zien we mensen water tappen uit een tappunt in de berg. Er worden heel veel jerrycans gevuld. Een van de mannen legt uit dat hier het beste bronwater van Duitsland uit de berg komt. Het blijkt dat het gebied bekend staat om zijn vele bronnen met heel zuiver water. Halverwege de dag heeft Veronica de weerapp’s uitgebreid geraadpleegd. Het gaat niet regenen, dus we zouden kunnen kamperen. Maar Jan vindt het gewoon te koud. We boeken een hotel in Bad Wimpfen. Ineens voelen we druppels, maar de straat en wij dus ook worden niet echt nat. Vlak voor Bad Wimpfen gaat het echt een beetje regenen. En dan blijkt dat we weer eens een hotel op het hoogste punt van het dorp hebben geboekt. Honderd meter stijl omhoog op kinderhoofdjes in de regen. We krijgen weer diep respect voor diegene die Parijs Roubaix durven te fietsen. We blijken een grote kamer te hebben en kunnen alle natte kleding lekker uithangen. Voordat we bij restaurant Picasso aan tafel kunnen, lopen we door het erg mooi gerestaureerde dorp. Mooie vakwerkhuizen en ook hier zijn een aantal bronnen te vinden. Helemaal boven bij de kerk is er prachtig uitzicht over het dal van de Neckar. We kunnen precies zien waar vandaan we zijn gekomen en hoe we morgen verder gaan. Trouwens heel lekker gegeten bij Picasso; een Italiaans steakrestaurant.

De volgende morgen blijken er toch nog wel heel veel gasten te verblijven in ons wellness hotel. De ontbijtzaal was afgeladen. Zoeken naar een tafeltje. Daarna op de fiets voor een dagje fietsen langs de Kocher; een zijrivier van de Neckar. Wat een prachtig dal, iets smaller dan het dal van de Neckar en zo groen. De hellingen begroeit met naald- of fruitbomen en veel wijnstruiken. Een lekker fietspad op de dalbodem langs de rivier, dat deels op een oud spoortraject ligt. En om de vijf kilometer een leuk dorpje met een leuk kerkje. De zon schijnt regelmatig, maar het is te fris om te kamperen. Volgens de weerapp’s zijn er een aantal koude nachten op komst met een temperatuur niet hoger dan zo’n 6 graden. We vinden een hotel met restaurant in een heel klein dorpje. Als toetje volgen we nog de panorama gravel weg. Mooi uitzicht maar na 75 km heb je daar eigenlijk geen zin meer in. Bij het hotel aangekomen smaakte het Weizenbier extra goed.