Zon, regen en kamperen

Gisteren vanuit Croffelbach vertrokken. Opnieuw heel koel (graad of tien) en ook nog bewolkt. Bij aankomst in dit hotel zag Jan een fiets uit Prinsenbeek in de garage staan. Pas bij het ontbijt zagen we de eigenaresse die we ergens langs de Rijn al eerder hadden ontmoet. De apps geven aan dat het droog zal blijven. Maar we fietsen het dal van de Kocher uit en over een heuvel naar het dal van de Jagst. Recht naar een heel donkere wolk. Het is een hele mooie fietstocht maar een beetje dreigend door die donkere lucht. Na een km of 40 gaat het toch regenen. Onder een boom trekken we de regenpakken aan. Het regent hard, zelfs met echte hagel. We raadplegen de apps en het is een buitje van een paar uur. We breken de fietstocht af en boeken een hotel in Ellwangen. Moeten we nog wel even een kilometertje of 10 door de regen. Maar we hebben goede waterdichte spullen, dus geen pijn. In het hotel gaan de regenpakken gelijk de droogruimte in. Na de douche en de was nemen we het boemeltreintje van het naastgelegen station naar de Altstadt. Op zondagmiddag is het daar uitgestorven. We hebben flink honger, want niet geluncht. Bij een doodstille konditorei nemen we een koffie met een taartje. En zoeken op TripAdvisor naar een restaurant. Maar in Duitsland lijkt het wel of er alleen Griekse, Turkse en Italiaanse restaurants bestaan. En fast food restaurants natuurlijk maar daar gaat Veronica bijna principieel niet naartoe. Het beste restaurant is een Italiaans restaurant met een echte Duitse naam “ Der goldene adler” Er is geen tafeltje meer, alleen een plekje aan de bar. We zitten niet zo lekker maar eten prima. En laten ons de primitivo goed smaken.

Vanmorgen prachtig zonnig weer. Alleen nog kouder (graadje of 6). En dan is het goed aangekleed prachtig fietsen door glooiend landschap met tegen de hellingen gelegen kleine stadjes, bloemenweides, bosjes en bossen en af en toe een klimmetje. We rijden bijna op 600 meter hoogte om in het dal van de Donau te geraken. In de zon is het heerlijk maar afdalend en in de schaduw van het bos is het bijna winters koud. Onderweg komen we opnieuw de e-bike dames uit Friesland en het Santos stel, ook uit Friesland, tegen. Echte bikkels die elke nacht kamperen. Maar wat bleek, beiden hadden afgelopen nacht toch gecapituleerd en in een soort van grote verwarmde wijnvaten geslapen i.p.v. in de tent. Gedurende de dag werd het in de zon steeds warmer. We twijfelde over een nachtje in de tent. Maar vannacht wordt het opnieuw steenkoud, maar 3 a 4 graden. We houden vast aan ons plan om deze reis alleen te kamperen als het “mooi weer” zou zijn en boeken een hotelletje Zur Sonne. Als we om kwart voor vier aankomen blijkt dat de receptie pas om 5 uur open is. Het is ruhetag; dus het restaurant is ook dicht. We gaan 2 km verderop Dillingen an der Donau bezichtigen en een biertje drinken in de zon. Als we om 5 uur terug zijn, is er nog steeds geen beweging in het hotel; aanbellen, telefoneren niets helpt. Als het bijna half zes is, komt de keukenhulp te voorschijn die ons dan maar een sleutel geeft. De eigenaresse komt even later in een Grand Cherokee aanrijden en keurt ons geen blik waardig. Het gaat lijken op een hele slechte beoordeling op booking.com. Als we om 7 uur willen gaan eten worden we voor het hotel door een paar mountainbikers gewaarschuwd; het is maandagavond en alle restaurants zijn dicht. Alleen een Osteria  in de Altstadt. En dat blijkt; het restaurant is erg druk. Maar we krijgen een tafeltje en eten weer eitaliaans.