Cap Corse

Cap Corse is de gestrekte vinger die Corsica uitsteekt naar Frankrijk. Veel Corsicanen willen er niet bij horen. En dat wordt op het hele eiland langs de weg met graffiti duidelijke gemaakt. We hebben twee nachten gelogeerd in een klein dorpje met een heel klein haventje in het noorden van Cap Corse. Nog steeds schilderachtig maar er zijn nog maar twee vissersbootjes en de rest van het dorp moet het hebben van het toerisme. Het haventje is omzoomt met restaurants, hotelletjes en barretjes. Er zijn, zo eind september, nog maar weinig toeristen. Het weer is fantastisch. We ontbijten buiten op het terras van het hotel en zitten even later te lezen en te kijken op ons eigen balkonnetje. Dat houden we in de wind en in de schaduw goed vol. In de middag gaan we zwemmen in zee en drinken een Aperol spritz. ‘s Avonds eten we lekkere vissoep. ‘s Nachts staan de deuren van onze kamer open, maar er komt geen verkoeling, sterker nog we worden nat van het zweet wakker. Er is onweer voorspeld en de luchtvochtigheid is enorm toegenomen. Na het douchen druipt Jan alweer van het zweet. Niet normaal. Gelukkig is het buiten in de wind beter te doen. Maar vanuit het haventje aan zee moeten we direct 400 meter klimmen naar een col om van de westkant naar de oostkant van het eiland te komen. Het eerste stuk het dorp uit is zo stijl dat we naar boven moeten slalommen om in het zadel te blijven. Dat lukt en daarna in een paar km verder naar boven. Het valt met de hitte mee. In de bergen achter ons horen we het onweer, maar de bewolkte lucht is prettig. Eenmaal boven wacht ons een heerlijke afdaling. De wind trekt door het onweer wel aan. Tegen de tijd dat we langs de kust naar het zuiden naar Bastia fietsen buldert de wind ons tegemoet. We moeten werken op zondag en hadden op zaterdag rust. Om het onweer te mijden komen we vroeg aan in Bastia en checken vroeg in bij het hotel. We kijken nog even naar het WK Wielrennen en zien dat Wout en Mathieu in de luren worden gelegd door een slimme Fransman. Op de Franse TV gaan ze volledig uit hun dak. Om morgen Italie in te komen moeten we opnieuw een ongelofelijk uitgebreid electronisch formulier invullen, onze e-tickets voor de boot laten uitprinten en boodschappen doen, want we moeten ons om 7 uur al aanmelden voor de veerboot naar Livorno. Corsica was mooi, maar morgenavond zijn we in Pisa. Hebben er zin in.