Fietsvakantie is makkelijker?

Na ons in het hotel in Napels een beetje gesetteld te hebben gaan we naar een op google aanbevolen restaurant in een heel smal en heel druk straatje. En daar staat een enorme rij mensen op hun beurt te wachten voor een plekje om binnen te kunnen eten. Het is behoorlijk koud in Napels en er staat een snijdend windje. We lopen verder en verder door steeds donkerder straatjes en vinden toch een klein restaurantje. Tijdens het eten vragen we ons af of we dadelijk nog door die enge buurt terug durven te lopen. De volgende morgen gaan we op stap om de bezienswaardigheden van Napels te bekijken. Tot tweemaal toe staan we voor gesloten deuren. Maar er zijn veel andere top sights dus eigenlijk is dat niet zo heel erg. De laatste beslissing om naar het Palazzo reale di capodemonte te lopen was echt fout. Omhoog en veel verder weg gelegen dan gedacht. De collectie schilderijen benadert die van het Rijks in A’dam en het heeft hele grote prachtige tuinen. Dat vergoedt veel. Met de bus terug naar het hotel en toen nog even een paar km naar de haven gelopen. Totaal meer dan 18 km. We zijn versleten. De volgende dag gaan we met metro en trein naar de opgravingen van Pompei. Wat is dat terrein groot. Heel indrukwekkend. Zo’n grote stad met allemaal huizen, eethuizen, badhuizen, sauna’s, theaters en een amfitheater. En allemaal gestuct en met mooie voorstellingen beschildert. We hebben er uren doorheen gewandeld en ons een voorstelling proberen te maken van een Romeinse stad. ‘s Avonds is het steenkoud en we eten binnen in een wat duurder restaurant en eten er prima. Alleen Jan krijgt een verkeerd bereid hoofdgerecht. Vis in witte wijn saus ipv tomatensaus. Niet zo erg maar de ober komt terug met de opmerking dat door het regenachtige weer de cherrytomaten op zijn. Onzin, Ze zitten wel in de salade. Verder eigenlijk prima gegeten. Omdat ze wel weten dat we vanwege zo’n stomme reactie geen fooi zullen geven is er 10% btw over de totale rekening geheven. Maar we zijn toch niet in America? Prijzen op de kaart zijn toch niet ex BTW?

Donderdag gaan we de auto ophalen. Voorafgaand gaan we nog even naar een top sight. Staan een halfuurtje in de rij om tot de ontdekking te komen dat je alleen tickets kan kopen met een toegangstijd voor een paar uur verder. Alle skip de line groepen zijn eerst aan de beurt. Op een terrasje in de zon komen we tot de conclusie dat we stedentrips veel beter moeten voorbereiden. Om 12 uur zijn we bij de balie van Avis voor onze huurauto. We gaan langs de beroemde amalfiekust rijden. We krijgen een “oude” Opel Corsa mee en storten ons in het hele drukke verkeer van Napels. Het is echt heel druk en eng. Op de snelweg zitten we te klooien met de airco/verwarming. De airco doet het niet en als we die uitzetten gaat de verwarming gloeiend heet aan. Bellen en na veel gedoe kregen we het advies ruil hem maar om bij het vliegveld, 1,5 uur terug rijden. Bij de Avis balie op het vliegveld is het een chaos. Heel veel klanten en veel te weinig personeel. Aan het einde van de middag vertrekken we met een Fiat Tipo opnieuw naar Sorrento. Flink doorgereden om voor het donker daar te zijn. De laatste 10 km op een smalle weg hoog de bergen in. Jan denkt dat Veronica google verkeerd heeft ingesteld. We hebben een hotel op 1 km van het strand, toch? Dat blijkt dan wel hemelsbreed 1 km. Het hotel zit 500 hoogtemeters boven Sorrento op een berg. Prachtig uitzicht. Gelukkig kunnen we voor het avondeten met een shuttlebus mee naar beneden. Het is met onze zomeroutfit veel te koud. We moeten allebij ons thermo ondergoed aan. We eten binnen bij een restaurant alsof er geen Corona heerst; veel mensen akelig dicht op elkaar; wij zijn dat nog niet gewend. 

De volgende zonnige dag gaan we op weg om eindelijk de beroemde Amalfiekust te doen. Langs Positano, Amalfie en nog veel meer schattig tegen de rotsen aangebouwde dorpjes. Het is op de weg niet overdreven druk maar de weg is heel smal, heel bochtig en heel erg gevaarlijk. De snelheid is erg laag. Je kan nauwelijks tegenliggers passeren. Elke bus zorgt voor file in twee richtingen. En dan rijden er motorrijders en scooters met gevaar voor eigen leven keihard tussen door. Maar het grootste probleem is dat je niet van de weg af kan om te kijken. Over tientallen kilometers is elke ruimte naast de weg afgesloten of staat vol met scooters en geparkeerde auto’s. Je bent eigenlijk urenlang aan het zoeken naar een parkeerplekje langs een doorgaande weg en je kunt nergens parkeren maar ook niet stoppen. We leggen ons er maar bij neer en rijden door. Om 12 uur, als we de hele panorama weg al hebben gereden, rijden we door het laatste dorpje voor we de snelweg opgaan en vinden eindelijk een duur betaalde parkeerplek voor de lunch. Eigenlijk is het jammer; het is hier heel mooi maar deze kust moet je toch op een andere manier ontdekken. Wij kregen alleen door dat het nu mooi rustig zou zijn, zomers staat de weg helemaal vast. Het kan dus nog veel gekker. 

‘s Middags een ruim uurtje doorgereden naar het mooiste dorpje van een groot Nationaal Park; Teggiano. Bovenop een hele hoge rots gelegen. Vol met kerken en zeer religieus. Overal kleine heilige huisjes tegen de muren. Rondje lopen koukleumen en dat afgesloten met een whisky in de plaatselijke bar om weer warm te worden. S-Avonds eten we wat de pot schaft in het hotel. Het is niet veel bijzonders.