Wow Toscane

Voor het eerst in het donker opgestaan, ontbeten op de kamer met yoghurt en een banaan en daarna via de bakker ingescheept op een Mega grote veerboot naar Livorno. Op het panorama dek een plekje kunnen bemachtigen en vanaf hoogte zagen we de boot de haven uitvaren. Lekker zonnetje, beetje slapen, beetje lezen, beetje eten en dan zijn we er alweer. In fietskleding de boot af en op de rijksweg, dat kan niet anders, flyover en dan zitten we op de kustweg richting Pisa. We hadden geluk dat het siësta tijd was en de Italianen niet allemaal op de weg zaten. We rijden op een bospad van natte naalden met daaronder de keien van een Romeinse weg. Stuiterend komen we op de dijk van de Arno en kort daarna op een fietspad van Pisa naar de kust. Modern fietspad 5 meter breed en mooi geasfalteerd. Klein windje achter en je hebt het gevoel dat je een heel erg sterke fietser bent geworden. Het fietspad komt uit bij het station waar we natuurlijk niet willen wezen. Na veel zoeken een hotel gevonden bij het Piazza Miracoli. Jan naar binnen. Oude man die wel Engels sprak had een meningsverschil met een Engelse dame over de prijs van de kamer. Ze moest wachten want Jan als nieuwe klant ging voor. Niet gereserveerd bleek het hotel 15 euro duurder dan op de site van Booking.com. Zal ik dan maar boeken bij booking? De oude receptionist sprak alleen nog rap Italiaans en er was van enige discussie geen sprake. Jan was er snel klaar mee en vertrok. Maar een ander hotel vinden, in die buurt en in die prijsklasse bleek niet zo makkelijk. Een goedkoop hotelletje boven de McDonalds werd uiteindelijk ons onderdak voor deze avond.  In de middag ons vergaapt aan de pracht van de monumenten en ons vergaapt aan alle toeristen die de Toren van Pisa rechtop willen duwen. Een Aperol Spritz is hier de helft van de prijs als op Corsica en dan krijg je er ook nog bruschetta bij. En dat smaakt fantastisch. ‘s Avonds een eindje uit het centrum heerlijk gegeten; meloen met prosciutto en gesneden biefstuk met radicchio. En een pichetje wijn is hier bijna te geef in vergelijking met de hele dure flessen die ze op Corsica verkopen. Corsica wordt met een straatlengte verslagen zowel op prijs als de kwaliteit van het diner. 

De volgende morgen op een pleintje een brioche con crema en een cappuccino gescoord. Op een terrasje vlak langs de weg waar de auto’s bijna over je schoenen rijden. Daarna door druk verkeer de stad en voorsteden uitgereden langs de Arno. Tot onze verwondering is er overal groen gras. Het regent hier regelmatig zeker. Nu is het lekker warm; graadje of 27. Na een km of 30 het dal van de Arno uit, kregen we een aantal van die kleine gemene >10% klimmetjes voor onze kiezen. Maar we reden wel direct in het Toscaanse landschap. Wat een schoonheid, dorpje op een richel met uitzicht over een dal met olijfbomen, parasoldennen en groentetuintjes. Het is hier welvarend. Kort daarna komen we in het Toscane wat we kennen van foto’s kale heuvel landschappen met cipressen langs een weggetje naar een boerderij. Prachtig. Maar we komen niet langs een dorp om water te kopen. Als we een stuk “strada bianci”  en door een lege rivierbedding hebben gefietst is het wel klaar. We moeten ergens aanbellen en om water vragen. Eerste huis worden we direct geholpen; nieuwe fles water uit de koelkast en men wil daar geen vergoeding voor. We drinken de helft op en rijden de laatste 30 van de 85 km naar Volterra. Dat gaat heel snel tot de laatste 5 km. Die zijn akelig stijl. Volterra ligt namelijk op een van de hoogste heuvels in dit landschap. Op het belangrijkste plein van de stad zijgen we neer en bestellen een fles water en biertjes. We hebben een prima hotel met zwembad besproken en dat ligt binnen de muren van de eeuwenoude stad. Uitzicht naar alle windstreken. s‘ Avonds op stap voor een pizzaatje lopen we langs een winkel met wielershirts met Toscaanse opdruk. Die gaan we morgen kopen. 

De volgende morgen ontvangen we een ingewikkeld ontbijt. Op een lang buffet staat een enorme uitstalling van eten. Van alles is er keuze, maar we mogen het niet zelf pakken. Iets met Corona? Wij kunnen wel zeggen dat we een broodje willen, maar de precieze naam van elk broodje kennen we natuurlijk niet. En die discussie heb je met alles. Het duurt een eeuwigheid en is heel weinig efficient. Alhoewel wij tijd zat hebben ga je je aan zulk onbenul toch gewoon ergeren. Daarna de Etruskische, romeinse en katholieke monumenten in dit nog steeds volledig ommuurde stadje bezocht. Deze plek is al minstens 3000 jaar bewoont. Geluncht met bruschetta en een heerlijke “semifreddo” toe. En nu naast het zwembad en dadelijk vast lekker eten.Morgen naar Sienna?