Zee, strand en rotskusten

Na het versturen van de blog zijn we eergisteravond op stap geweest voor een pizzaatje. Na de lunch slechts ruimte voor een klein avondmaaltje. Eerst aan de haven een Aperol Spritz en een grote bier (Pietra Ambre = bier gemaakt met toevoeging van kastanjemeel = lekker) voor een ontnuchterende prijs. Alcohol op een terras en in een restaurant is in Corsica echt schreeuwend duur. Het kost veel moeite om een pizzeria te vinden. Een eindje uit het centrum zit best wel een leuke tent. Maaaar daar zit een bus 65 plussers binnen en die hebben een orkest gehuurd, die allerlei Franse Meezingers nogal hard ten gehore brengt. Veel Franse wat oudere toeristen blijven er al klappend naar luisteren. Daar gaan we niet zitten. Om een lang verhaal kort te maken; uiteindelijk dus wel. Heerlijke pizza en Veronica een visgerecht, goede bediening en we hadden wat om met lichte verbijstering naar te luisteren en te kijken.

De volgende morgen, de bergen aan de overzijde van de baai in. Dit om de drukke kustweg te mijden. Eerst ons ontbijt opgegeten op de picknicktafel van een groot sportcentrum. En toen na een aanloop door een dal; klimmen. Onze papieren reisleider maar ook onze Corsica deskundige Peter hadden ons gewezen op de klim van 500 hoogtemeters maar niet dat de laatste kilometer om in een dorpje te komen het hellingpercentage langdurig de 15% zou overschrijden. We zijn boven gekomen, maar de rest van de dag konden we de inspanning nog voelen. Maar het was het wel waard; mooie uitzichten over de baai van Calvi en het achterland. En na de col mooi afdalend door een paar kleine dorpjes in het binnenland. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij de zee en de drukke kustweg. Die had gelukkig een brede schouder. Het drukke voorbijrazende verkeer houdt meestal wel rekening met fietsers. Het Franse advies om 1,5 m afstand te houden kan dan ook makkelijk worden nageleefd. Maar er zijn idioten die met meer dan honderd, de rechterstreep raken en dus echt rakelings langs je rijden. Onbegrijpelijk. Na de afslag de Desert de Agriate in om naar onze eindbestemming Saint Florent te komen. Rustige mooie weg, alleen veel motorrijders die even een rondje racen. Toen we op het colletje aankwamen, dachten we dat er mooie lange afdaling achteraan kwam. Maar niets daarvan, de weg bleef nog km’s lang omhoog gaan. Het bleek een panoramaweg te zijn met wel prachtige uitzichten. Je moet jezelf dan wel steeds blijven toespreken om, ondanks de vermoeidheid, van de uitzichten te blijven genieten. Het wordt steeds later en uiteindelijk komen we pas om half zes aan in St. Florent. We kennen St Florent en op het plein na een drankje zien we dat het stadje (1600 inwoners) is overgenomen door honderden motorrijders en heel veel mensen met een bootje. Het is heeel druk in het dorpje. ‘s Avonds flaneren we in het donker langs de haven en alle restaurants en bars hebben nog volop klandizie. 

De volgende morgen gebeld met hotel De La Jetee in Centuri port. Bijna het noordelijkste dorpje van Corsica. We hebben daar twee jaar geleden heel prettig verbleven. En de reservering voor twee nachten was mogelijk. En toen even langs de bakker, de supermarkt en de geldautomaat en dan volgen we de weg langs de kust. Al heel snel een rustige weg langs een mooie blauwe zee en aan kleine dorpjes die hoog aan de kust zijn gelegen. Dus de weg gaat van de zee omhoog naar het dorp en weer terug naar de zee. Hele kleine dorpjes met een bar en een paar stoelen langs de weg. Hoe noordelijker hoe stiller. Op het laatst nog een klim en dan stijl naar beneden naar de haven. Bij het afdalen maken we ons al zorgen hoe we vanuit die haven overmorgen weer omhoog naar de doorgaande weg moeten komen. Toch nog best een zware etappe vandaag met meer dan 800 hoogtemeters.We krijgen een klein kamertje met haven- en zeezicht; briljant. We kunnen vanaf ons mini terras het hele gedoe in het kleine haventje volgen. Morgen gaan we lekker luieren hier op het terras en misschien een zwemplekje zoeken.