Val bij de Mesquita

Gisteren de bagage bij de hotelbalie afgegeven en naar het Reina Sofia museum gewandeld. De regen van vannacht had nog meer Saharazand gebracht en de stad was zich aan het schoonmaken. Maar die bruine blubber spoel je niet zo makkelijk weg en loop je overal naar binnen. We waren er al voor gewaarschuwd het Reina Sofia is een doolhof. De weg gevraagd naar het beroemde schilderij van Picasso “ Guernica “, gemaakt naar aanleiding van het allereerste Duitse bommentapijt op een stadje in Baskenland. In de Spaanse burgeroorlog was Hitler door Franco om hulp gevraagd. Ongepast geweld is ook nu nog zo actueel. Op deze afdeling van het museum hangen ook nog wat andere Picasso’s en veel werk van Miro. Ook nog even gewandeld, het museum is heel groot, door hedendaagse kunst. Maar de fut was eruit.  Even lopen door de naast het Prado gelegen botanische tuinen is heerlijk maar het is hier nog geen lente. Daarna even een broodje en een biertje gescoord, tassen opgehaald in het hotel en dan zitten we weer in de Spaanse TGV. Na twee uur zijn we weer In Cordoba waar de regen net even is gestopt. In het hotel de bagage opnieuw geordend. En Veronica doet haar dagelijkse handwasje. Om 8.30 eten we een tapasmaaltijd, een zwart broodje met garnalen en inktvis, robo de toro en hummes met Ras al Hanout. Allemaal weer lekker. 

Als we opstaan vallen de laatste regenbuien en klaart het op. Fietsen uit de kelder en alles weer op zijn plek zien te krijgen. Het moet vandaag toch echt weer gaan gebeuren. Na het ontbijt fietsen we door de stad naar de Mesquita. Tussen de bezoekers heen laverend fietsen we naar de brug over de rivier. En opeens rijden we op geglazuurde tegels met bruine saharazandblubber. Als of je op ijs rijdt. Jan zijn wielen blokkeren volledig en hij gaat bijna stilstaand volledig onderuit. Het valt allemaal reuze mee. We zien vanavond wel hoeveel blauwe plekken hij op zijn lichaam heeft. Wel volledig onder de bruine blubber. We fietsen door en komen binnen een paar kilometer op het platteland. Overal olijfbomen in strakke geometrische patronen. De eerste 40 km is het stijgen en dalen en daarna klimmen we naar Dona Mencia. Vreemd is dat je de hele route niemand ziet. Ook geen auto’s, heel weinig boerderijen en onderweg slechts 1 dorpje. Terwijl al het land om je heen keurig is bewerkt en onderhouden. Waar wonen al die mensen? Wat we wel horen is op sommige plekken heel veel vogelgezang. Je rijdt echt door het platte land. Er was ons nog een straaltje zon voorspeld, maar dat bleef uit. Het was de hele dag zwaar bewolkt met een harde wind. In het hotel aangekomen airco aan op verwarmen en lang douchen om op temperatuur te komen. We blijken vandaag uiteindelijk toch zo’n 1250 m in 68,50 km te hebben geklommen. Toch niet slecht. Het is goed om weer op de fiets te zitten. Hopelijk blijft het morgen ook een beetje droog.