Met de wind mee naar de zon

Bedankt voor alle opbeurende reacties op de blog en op andere media. Dat doet goed. Onze bronchitis klachten nemen veel te langzaam af. We blijven hoesten als zeehondjes. Maar met een paar weekjes in de warmte zal dat toch wel over moeten gaan.

Vanuit Mals zijn we gisterochtend afgedaald door het dal van de rivier de Etch (Alte Adige) door de streek die op zijn Duits Vinschgau wordt genoemd. Zuid Tirol en ze spreken hier nog steeds voornamelijk Duits. Het is bewolkt maar gelukkig regent het niet. We hebben een straffe koele wind in de rug en daarbij dalen we snel af. Het dal is bezaaid met burchten, ruïnes en kleine stadjes met lieflijke dorpskerkjes. Het hele dal wordt gebruikt voor het telen van appels. 10% van alle Europese appels komt hier vandaan. Onderweg worden regelmatig verschillende soorten appelsap aangeboden. De verschillen zijn best groot. De dalwanden zijn heel stijl en daarachter zien we regelmatig nog besneeuwde toppen van achterliggende bergmassieven. Heel mooi. Het laatste stukje dalen we via een fietspad met vele haarspeldbochten af naar Merano. Ineens zijn we 600 meter lager dan vanochtend. En het is hier ook veel warmer. We zijn er vroeg en stappen een hotel aan de promenade van de “Passer” binnen. Beetje hotel van de vergane glorie maar de locatie en ons uitzicht vanuit de kamer is top. Op ons balkon worden we wel te lang getrakteerd op ouderwetse accordeon muziek. Op zoek naar avondeten lopen we nog een beetje door dit kuuroord met een echt “Kurhaus” en thermen voor de oudjes. Want die zijn hier in grote getallen aanwezig. 

Na een prima ontbijtje halen we onze fietsen uit de wasserette van het hotel en door de keuken naar het terras. Waar we onder toezicht van de aanwezigen de tassen opladen. We vinden de route snel weer terug. We volgen de sud Tiroler Weinstrasse. Langs dorpjes en wijngoederen. Heel leuk en erg afwisselend. De temperatuur loopt snel op en we zijn ook echt weer in Italie. De route is veel vlakker maar de wind hebben we nog steeds in de rug. Al vroeg in de middag komen we aan op de mini camping in Kortatsch onder Bolzano. De camping is met een slagboom afgesloten. Middagrust. Precies om drie uur komt de camping baas en begeleidt ons naar de tuin van zijn huis. Want de camping is vol. Er staat een picknick tafel en er is volop schaduw. Prima oplossing. Gauw het tentje opgezet, waarna Jan nog even op de fiets boodschappen voor vanavond en het ontbijt gaat doen, 10 km bonus. Op de camping verkopen ze wel koud bier en koude wijn, een belangrijk gegeven. Helaas wordt onze idylle verstoort door de aankomst van een gezin op de fiets en gravelbikers. Maar als ze elders gaan eten keert de rust weer. Prima avondje met een lekkere koude witte wijn; Pino Grigio uit het dorp. Foto’s komen morgen