Ploeterend naar Praag

Na het publiceren van ons verhaal vanuit Ceske Budejovice gingen we slapen. ‘S-Nachts werd het appartement naast ons als feestlocatie gebruikt. Steeds werd 1 nummer herhaald en luid meegezongen. Je werd er gek van. Veronica sliep er eerst doorheen. Jan lag wakker, nam uiteindelijk een slaappil, deed oordoppen in en vertrok naar dromenland. Maar bij Veronica wilde het niet meer lukken en die lag enkele uren wakker, stapte uiteindelijk om vier uur op de jongeren af en dat hielp wonderwel. Het werd stil. De volgende morgen stonden alle deuren open en was er niemand meer te zien. We vertrokken met bewolkt weer. Wegen waren nat. Twijfelden of we een jack aan moesten trekken. Door donkere natte bossen, niet goed geslapen en met een slecht humeur. Hellingen van vaak meer dan 10%. Het lijkt een beetje op de Ardennen. Dat valt niet mee. Het werd wel steeds wat warmer en lichter. In Tabor aangekomen scheen de zon. Ingecheckt in een bijzonder hotel boven op de berg. De camping bleek verdwenen. We hadden het hotel niet gereserveerd en zaten met een biertje op het terras uit te puffen en te wachten tot de kamer gereed was. Zat naast ons een groepje operazangers zangtechnieken met elkaar te bespreken en deden volhardend en met grote precisie stemoefeningen. Veronica viel toch in slaap op het terras. Daarna een middagdutje op de kamer. ‘S-avonds op het marktplein gegeten waar een band moderne country muziek speelde. Komen een middelbare man en vrouw op elkaar afgelopen en die begroeten elkaar hartstochtelijk. Naast ons op het terras gezeten konden we horen dat ze beiden via een transatlantische vlucht naar Tabor waren gekomen om elkaar daar te ontmoeten. Welk verhaal steekt daar nou achter. We durven dat dan toch weer niet te vragen.

Na twee dagen met minder weer werd de volgende dag een heel mooie zonnige. De natuur is langzaam in de zomerstand gekomen. Boeren maaien het gras en op sommige plekken is het graan al goudgeel. Het landschap is niet spectaculair, maar wel mooi groen en golvend. Wegen met standaard fruitbomen in de berm. Perceeltjes bos en heel veel hele kleine dorpen zonder enige voorziening. Twee maal een reetje gezien. Eenmaal vlak voor ons overstekend. In Týnec nad Sazevou zouden we gaan kamperen. Langs de rivier een kanocamping met een school kinderen in kleine koepeltentjes. (Douche)voorzieningen konden we niet vinden. Het zag er niet uit. Op de stoep voor het politiebureau op de telefoon een hotel gezocht. Het dorp telde er twee. Het hostel stond tegen over ons in de blakende zon. Een vierpersoonskamer voor 30 euro. Dat kan niet veel zijn. Bij het binnenrijden van het dorp hadden we op een heuvel een knots van een op het oog exclusief hotel gezien. Dat was op het internet niet meer te boeken. Vol. Dan maar eens bellen. Geen antwoord. We fietsen er maar even heen. Dicht. Op eens gaat toch de deur open. Een oudere dame die alleen Tsjechisch sprak wilde wel een kamer verhuren. Bij binnenkomst bleek het een kasteelachtig complex, gerenoveerd door de overheid en nu voor een klein deel in gebruik als jeugdherberg? Voor 25 euro hadden we een prima kamer. Het zag er naar ons idee nog erg oostblokachtig uit. En in de gang waar onze kamer op uit kwam waren ze vloerbedekking aan het leggen, ook in de andere hotelkamers. Grote rotzooi.  Onze kamer was al gedaan.  Tsjechische dame kon ons weinig uitleggen. We hadden het gevoel dat we de enige gasten waren in de jeugdherberg. In het andere hostel was een burgertent en die werd voor het avondeten aanbevolen. Op een terras vol in de zon veel bier met hamburgers. In ons eigen hotel niemand aanwezig en we hoorde ook niets. Prima geslapen. Heel erg eenvoudig ontbijt en toen bleken er toch nog enkele andere mensen te hebben geslapen.

Vandaag laatste etappe naar Praag. Nog een paar heuvels over, door een aardig dal omhoog en toen afdalen naar Praag. 20 km door de stad en dan wordt het ploeteren. Onze route liep door parkjes, soms niet meer dan een MTB track door een grasveld. Slecht geasfalteerde wandelpaden, vol boomwortels. Over parkeerterreinen van bedrijven. En heel veel op de stoep. Het duurde en duurde maar, nog nooit zoveel moeite gehad om op een fiets een stad in te komen. Bovendien was het inmiddels boven de 30 graden geworden. Laatste paar km een echt fietspad maar dan toch oppassen voor gaten en kuilen. Opeens fiets je op de stoep langs de Moldau en dat is toch ineens wel heel erg leuk. Effe uitzoeken waar ons appartement zich bevindt. En zijn blij verrast. Het appartement is veel luxer dan verwacht. Onder het complex een trendy restaurant. Jan een Tsjechisch IPA biertje en Veronica een espresso/grapefruit/thee drankje dat verrassend goed smaakte. Het is ook hier heel heet geworden 32 graden. We gaan douchen en letterlijk chillen in het appartement. S-avonds even snel erop uit voor een avondmaal. In een eetcafe binnen al zwetend gegeten. Komt dat nou door de hitte, eten of alcohol? Morgen 36 graden. Wat gaan we doen?

We hebben nu meer dan 3500 km gefietst, zijn 66 dagen onderweg en nog 23 te gaan. Tijd zat om ook langs de Oostzee te gaan. Usedom/Rugen here we  come. Misschien dat we in Duitsland meer kunnen kamperen. Hier in Tsjechië is het niks. We slapen meer in een hotel dan in de tent.