Aan de overkant is er alleen maar Polen

Zonder papieren reisleider, zonder boekje op een zelf met Google maps gemaakte route richting de Poolse grens. Bij vertrek uit Dresden zijn de Noorse alcoholisten die naast ons staan door de zon verdreven uit de auto die als slaapplaats dient. Elke ochtend worden de flessen verzameld en netjes verwijderd. De nacht was warm en de voorspelde afkoeling laat nog op zich wachten. Met een lege maag op zoek naar een bakker met lekkere belegde broodjes in Dresden. Op het terras van Dreissig de bakker ontbeten met broodjes leberkase en tomaten Mozzarella en een grote koffie. Bij de oude brug over de Elbe zien we bordjes met Bergbahn hangen, hoezo Bergbahn, nou om de Noordkant van het Elbedal  uit te komen moet je toch wel 2,5 km 10 % omhoog of je gaat met de DB bergbahn. Vervolgens een leuke route van dorp naar dorp. Elk dorp even naar toe klimmen en daarna afdalen naar een riviertje en dan opnieuw omhoog naar het volgende dorp. Meneer Google heeft nog wel eens wat kuren om een fietsroute te maken, maar dit keer viel het best mee. Slecht 1 keer werden we over een privé  tuinpad geleid. Aan het einde van de lange fietsroute zouden we tussen hele grote meren van oude bruinkoolmijnen door laveren. Na een km of 80 bleek 1 van die onverharde fietsroutes “gespert” dus heel ver omrijden. Dat valt niet mee met meneer Google en de Duitse fietsbordjes als reisleider. De 1 gaat voor 100% veilig en de ander voor de kortste weg over alleen fietspaden. Uiteindelijk zelf maar de route bepaald en een lang stuk op een Bundesweg gereden. De vrachtwagens halen je dan wel gewoon met 100 km/u in. Blijft heel eng. Om half zeven boodschappen gedaan bij de supermarkt en doorgereden naar de camping. Ziet Jan opeens op de display van zijn GPS staan FKK Camping.  We waren al zo moe en het was weer zo warm, dan maar kamperen in ons blootje. Op de camping bleek gelukkig ook een textiel veld te zijn. 

Volgende morgen direct “ de baan op” komen we nog ergens een bakker tegen voor het tweede ontbijt? Ja effe 15 km doorfietsen naar Bad Muskau. Lekker ontbijt samengesteld bij opnieuw een bakkerij van Dreissig. Daarna de gehele dag langs de Neisse gefietst. Een onbenullig zijriviertje van de Oder alleen belangrijk als grensrivier met Polen. En dat is nogal een discussiepuntje want ooit heeft die Duits Poolse grens honderden kilometers oostwaarts gelegen. Wat opvalt is dat in dit gebied zowel Pools, Tsjechisch als Duits wordt gesproken.  Het is vooral een leeg gebied. Geen stadjes, geen boeren, geen wegen en geen verkeer. Aan de Poolse kant zie je helemaal geen activiteiten. Dus vooral veel natuur. Maar het lijkt wel of het hier al weken niet heeft geregend. Al het bermgras is al geel. Het blijft vreemd in het zuiden was het groen vanwege te nat voorjaar en in het noorden geel vanwege te droog voorjaar. Uiteindelijk, harde wind tegen, aangekomen in het stadje Guben. Aan de Poolse zijde Gubin geheten. Vroeger 1 stad en nu in twee landen gelegen. Hier zie je wat de EU voor elkaar heeft gekregen. Jammer dat Frans Timmermans zijn ambities niet verder mag uitvoeren. Aan de Poolse kant een terras in de zon bezocht. Zijn we toch een keer in Polen geweest. Bij de Carrefour in Polen boodschappen gedaan. Maar dan staat dus alles in het Pools op de verpakking. Dat kost dus veel uitzoektijd.  Daarna op een viersterrencamping uitgekomen waar alleen Duitse fietskampeerders stonden. Groot geel hobbelig veld aan een meer met super-de-luxe sanitair waarover nog steeds een harde wind waait. De temperatuur zakt ook naar een graadje of 15 Dat zijn we niet meer gewend. 

Gisteren zelfde ritueel, na de yoghurt met muesli, op pad. Wederom langs de prachtige natuur van de Neisse. Wind was vannacht weggevallen en die trekt nu weer aan. Veronica op kop tegen de wind in. Die heeft er vandaag zin in, Honger; komen we nog een dorpje tegen? Jawel en wat voor 1; Neuzelle. Een formidabel groot klooster met een dorpje eromheen, Mooie foto’s gemaakt en bij bakker Dreissig, ook hier, voor de derde dag op rij, lekker op het terras, ontbeten in de zon. Die zon laat het vandaag geregeld afweten en dan is het met een graadje of achttien, 20 graden minder dan twee dagen geleden in Dresden. Maar het is lekker fietsweer. Na een km of wat komt de Neisse uit in de Oder en dat is echt een bevaarbare rivier. Er is nu een fietspad in de wind op de dijk en een fietspad langs de dijk. Wind is fors tegen en dus fietsen we merendeels langs de dijk. Zien afgekloven bomen en een beverburcht boven water. De Oder is een Poolse rivier, beide zijden van de rivier zijn van Polen. Het lijkt erop dat de Polen Duitsland geen water gunnen. Het Duitse land is erg dor. Beetje vogels gekeken en rustig aangedaan en toen kwamen we in Frankfurt Oder. Ooit kort na de wende kwamen we in Cornwall een Duits gezin tegen. De puber dochter zei; In Frankfurt Oder is helemaal niets te doen. Nou dat begrijpen we nu wel. Wat een vreselijk centrum. Ze zijn het aan het opknappen, maar slopen zou ook een goed idee zijn. DDR revolutiebouw. Vanaf Frankfurt starten we een nieuwe route met een nieuwe papieren reisleider, de Hanze route. Daar stond in dat er veel over veldwegen zou worden gefietst. Nou die kennismaking van een km of tien was niet best. Alleen maar over mul zand en grindwegen afgewisseld met kasseien wegen. Niet te doen, je rammelt uit elkaar. Moeten is een hartig woordje met onze reisleider spreken, anders zullen we alternatieve routes moeten gaan nemen.  Mooie camping aan een meer, wind zakt weer weg, zon gaat weer schijnen, lekker gekookt. Standaard genieten.

Vanmorgen trekt sinds zonsopgang zoals de laatste dagen gewoon de wind aan. Na een yoghurtje met muesli op de fiets. Staalblauw maar fris. Armstukken aan en zelfs bij aanvang een jasje. Direct een onverharde veldweg vermeden door om te rijden. Daarna van heel klein dorpje naar heel klein dorpje. Op verharde veldweggetjes, en ook veel weggetjes met kinderkopjes. Vaak met een soort stoep ernaast waar kan worden gefietst. De Oost Duitsers zijn heel trots op die  kasseien wegen. We stonden langs de weg voor een foto en zagen we een paar echte kraanvogels. Dat is bijzonder. We hebben ze alleen nog maar over zien vliegen ergens in de Ardennen. Probleem werd langzaam dat we geen bakker tegen kwamen. Om 10.30 uur kwamen we langs een restaurant die nog gesloten was maar adverteerde met Bauern fruhstuck. En de tuinman/eigenaar was toch bereid om de kok wat eerder aan de gang te zetten. Het bleek een heerlijke grote omelet met aardappelen, spek en uien. Kon ook gerust als avondeten dienen. Over mooie wegen naar Bruckow gefietst. Prachtig gelegen aan een paar meertjes in de Merkische Sweiz. Aan een meer in de zon gezeten en opnieuw broodjes gegeten.  Doorgefietst en nog maar eens een stukje veldweg geprobeerd. Kilometertje of vijf, het starte met een soort gravel en we dachten; prima daarna werd het slechter en slechter. De laatste kilometers gewoon slecht geplaveide kinderkopjes en geen mogelijkheid om naast de weg te gaan fietsen. We voelden ons net deelnemers aan Parijs Roubaix op een stoffige dag. In het midden rijden, rechts en dan weer links om alle kuilen en hobbels zo goed mogelijke te overwinnen. Ons fietsen gaat erom dat je reist en om je heen kijkt naar mensen en landschap. Daar is op deze manier geen sprake meer van, we zien alleen nog wegdek. Dat doen we dus niet meer. Laatste 15 km naar de camping over drukke Bundeswegen gereden. Ook dat willen we eigenlijk niet. Het is echt heel gevaarlijk en dus zie je ook niets.. Maar er is geen alternatief, of kinderkopjes of langs denderende vrachtwagens. Aangekomen op een sta caravan terrein waar in het weekeinde heel veel Berlijners neerstrijken. Prima sanitair, beetje stoffig plekje en het avondeten is een beetje vet. Maar ja het is bijna een stadscamping van Berlijn.