Zinderend heet

We moesten op de camping in Verona wachten tot de receptie open was. Voorgaande avond vergeten af te rekenen. Ook nog maar een cafe americano en een brioche con crema en dus vertrokken we om pas om kwart over acht. Nog even door de oude stad gefietst en dan langs de rivier op een gravelpad naar het oosten. Het heeft al lang niet meer geregend. We zijn dus vrij snel grijs van het stof. We fietsen rustig door de Po vlakte die zichtbaar lijdt onder de droogte. Overal zijn de boeren aan het beregenen en sproeien. We proberen op deze korte etappe minder te stoppen. Het wordt weer zinderend heet en de echte hitte in de middag willen we ontlopen. Onderweg komen we Ans en Pieter uit Wageningen diverse keren tegen. Ze zijn onderweg naar dezelfde camping. Nou ja camping? Voor de jeugdherberg mogen we in de tuin kamperen. Die tuin ligt wel op de kruising van drukke wegen. En naast de Lidl. Dus na aankomst zitten we op een bankje met een bak ijs en veel drinken uit te puffen. De jeugdherberg biedt voor 5 euro pp behoorlijk veel voorzieningen; volledig ingerichte keuken en hele smalle lekkere douches. En als kers op de taart koude drankjes in de koelkast. Wij willen buiten een pastaatje koken, maar worden gebeten/gestoken door vliegen. Het bloed loopt letterlijk langs onze benen. Stalvliegen. Dan maar binnen in de keuken waar de drie andere kampeerders een uitgebreid maal verorberen. Wij eten een enorme pan pasta leeg. En tijdens en na het eten worden de belevenissen op de fietstocht(en) en de wereldproblemen uitgebreid besproken. We zijn het er over eens dat de mensen die je onderweg ontmoet erg open zijn. Je kent elkaar niet en de relatie blijft vaak heel kort en beperkt. Dus je hoeft van je hart geen moordkuil te maken.

Vanochtend nog eerder opgestaan. De wekker staat nu op 6 uur. De “wereld’ is hier ook wakker. Het is gewoon een beetje druk, zelfs hardlopers komen voorbij. Om half acht zwaaien we naar de andere kampeerders (komen ze onderweg natuurlijk toch weer tegen) en vertrekken. In het oude ommuurde centrum van Montagnana, waar we overnacht hebben  zijn ze de markt aan het opbouwen. Toch maar stoppen voor een koffie en een brioche. Het is natuurlijk altijd leuk om naar vroege marktgangers te kijken. We fietsen door vlakke landbouwgronden. Allemaal heel gemoedelijk over kleine weggetjes en dijkjes. Het directe zonlicht wordt een uurtje getemperd door wat overtrekkende hoge bewolking. Maar na een km of twintig staan we bij een bakker/slager in een dorp al lekkend belegde broodjes te bestellen. Om de hoek drinken we nog een koffie en een cola. We komen door een paar aardige stadjes. Maar stilstaan in de zon om een foto te maken wordt bezwaarlijk. In Ledinara is er ook een markt en in de schaduw een bankje met zicht op een bloemenman. Hoe die bloemen in deze bloedhitte goed moeten blijven? Vlak voordat we bij de rivier de Po en onze eindbestemming Ferrara aankomen moet Veronica afkoelen. In een gehucht vlakbij Occhiobello zoeken we de schaduw op bij een kerk. We maken onze kleding nat met het inmiddels warme water dat we bij ons hebben en met een zuchtje wind en een beetje geduld koelen we af. En dan langs en over de Po en via de drukke provinciale weg rechtstreeks naar het oude centrum van de grote stad Ferrara. En dat is een ook een prachtige stad. We hebben tegenover het Castello d’Estense een airco kamer in een hotel geboekt. Eerst puffen we uit op een terras en klokken we twee blikjes fris naar binnen en dan liggen we heel snel op bed een middagdutje te doen. Om half zeven gaan we in een dun jurkje en korte broek de straat op. Het is nog steeds onwijs heet. We flaneren vanuit de schaduw langs een groot aantal monumenten en zeigen neer op een Beiers terras. Lekkere Weizen laat jan aanrukken en Veronica bestelt een prosecco. In 1 glas een derde liter. Maar gelukkig ook een tray met brood/gebakken aardappelen/ rucola en vleeswaren. We zitten lekker en we facetimen met Rob en Rens. Die zitten in hun caravan op een paar honderd km van de noordkaap van Noorwegen. Toch bijzonder dat dat überhaupt kan. Daarna wandelen we enigszins beschonken naar een restaurant. Midden op de straat een tafeltje gekregen en zoals meestal in ItaIië heerlijk gegeten. Onderwijl nog even geappt met Sas en Geer die vandaag Pompei hebben bezocht. Als het al donker is lopen we naar het hotel. Het is een drukte van belang in de stad. Heel gezellig. Maar wij gaan morgen heel vroeg op pad naar Bologna voor twee dagen. Dus wij gaan airco slapen. We kijken ernaar uit.