Tropische Apennijnen

We vertrokken op zondagmorgen al om 7 uur uit Bologna. Om de middaghitte te ontlopen. Er werd 34 graden voorspeld. Op de kamer ontbeten met een banaan en yoghurt met cruesli. Het centrum van Bologna is het gehele weekeinde autovrij. Dat fietste lekker door. Alleen hebben ze vergeten de verkeerslichten uit te zetten. We hebben een keer of tien door rood gereden en dan moet je toch wel weer op de vroege bus letten. We fietsen door een dal met 2 a 3 procent omhoog. Heel relaxed. Net alsof je met tegenwind rijdt. Het dal is mooi. We worden voortdurend ingehaald door motorrijders die een daagje gaan scheuren door de bergen. We schieten lekker op op ons korte fietsdagje en dan komt de laatste klim naar Loiano. Peter schreef nog dat die klim met deze hitte lastig kon zijn. Niet gelijkmatig 5 km 8% maar 5 km tussen 1 en 13%. Met het gevolg dat we onszelf steeds stuk reden op de steile stukken en dan moesten uitrusten. En vanwege de hoge temperatuur moest vooral Jan erg opletten op oververhitting. Maar we zijn boven gekomen. In het dorp is er markt. Maar de markt wordt nauwelijks bezocht. Om 12 uur is het al veel te heet daarvoor. Onze B&B met kampeer mogelijkheid in de tuin hebben we niet van te voren gebeld. We klimmen het dorp uit naar de B&B. En dan is het hek dicht, op aanbellen werd niet gereageerd en ook de telefoon werd niet opgenomen. We balen. Dit hadden we kunnen vermijden door gisteren onze aankomst aan te melden. In het dorp is nog een goedkoop hotel. Het is er beredruk in het grote restaurant. Ze zitten niet echt op ons te wachten. Veronica bedelt voor een kamertje en die is eigenlijk best wel goed. Fijne grote kamer met uitzicht op de bergen. Er is geen tafeltje vrij om te lunchen en Jan heeft echt honger. Eerst maar wat te drinken besteld aan de bar en dan komt er toch een tafeltje vrij. Honger gestild met pasta en pizza. We gaan douchen en vallen op bed in slaap voor een siesta. Om 6 uur wandelen we door het dorp en komen nog een plaatselijke processie tegen. Niet zo groot als in Ferrara maar de bedoeling is goed. Apparatief op het ene terras en een hamburgertje in een tent met uitzicht. Alleen het terras met uitzicht ligt helaas vol in de zon. Daar is het nog steeds te warm voor. Maar Loiana heeft een prachtige uitzicht over de omliggende heuvels.

Het was een hete nacht. Met de ramen open geslapen maar de bergwind kon de kamer niet afkoelen. En voor 50 euro heb je natuurlijk geen airco en ook geen ontbijt. Om half acht als de Conad open gaat staan we voor de deur voor ontbijt en lunchinkopen. En daarna een prachtige heuvel op heuvel af panoramaweg over de Col de Raticosa en de Col de la Futa. Respectievelijk 950 en 900 meter hoog. Er waait een flinke koele wind op die hoogte. Het was te doen. Uiteindelijk dalen we af naar een camping in San Piero a Sieve. Het is een prachtige afdaling maar de temperatuur schiet omhoog. We zijn er al om 1 uur en lunchen op het terras met meloen en prosciutto. En daarna in de zinderende hitte een plekje zoeken onder de bomen. We zetten alleen de binnentent op en zitten ons af te vragen hoe dat met die hitte toch verder moet met onze reis. De voorspellingen zijn; het wordt nog veel heter (40). Eerst maar is zwemmen in het campingzwembad. We zwemmen een stukje en doen een dutje op een bedje en koelen lekker af. Om 7 uur richten we de tent in en doen de dagelijkse was. Op het terras van het campingrestaurant vinden we met de nodige moeite een tafeltje en eten pasta en pizza. Daarna vroeg naar bed. Morgen wordt het weer een beetje warmer dan vandaag.