De winter voorbereidingen

Het lijkt zo simpel; "We gaan effe een stukkie fietsen". Maar door schade en schande wordt je wijzer. Buiten de Benelux rij je al snel op een veel te smalle drukke hoofdweg en sta je doodsangsten uit. Gelukkig zijn er fietsfanaten die routes uitstippelen. Een compromis tussen landschappelijk mooi, cultureel aantrekkelijk en rustige fietspaden of landelijke weggetjes. En ook niet onbelangrijk de hellingpercentages blijven meestal onder de 10%. Die fietsfanaten zijn vaak Nederlanders en die boekjes kun je kopen en de GPS routes zijn down te loaden.  En beide heb je nodig. Als je vlak over de grens van Aarschot naar Diest langs de Demer fietst en je komt een bordje met Beringen of Tessenderlo erop tegen; Jan rijden we nog steeds goed? Geen idee. We volgen nog steeds het streepje op de Garmin. Het zal wel kloppen. Het kaartje op de Garmin geeft namelijk gedetailleerd inzicht in de eerste 100 meter links en rechts en naar voren. En al fietsende uitzoomen op zo'n klein schermpje met een zonnebril en zonder leesbril is vragen om ongelukken. Een boekje met een kaartje is dus nodig om enig overzicht te houden. We hebben er, deze vakantie, acht nodig. Overbodige routedelen zijn er inmiddels uit gescheurd. Toch nog steeds 1,5 kg. 

De wintervoorbereidingen worden dus grotendeels bepaald door het uitstippelen van een route. Veel internetten, blogs van anderen lezen, puzzelen over de route en etappes inplannen. Wetende dat de route redelijk zal worden gevolgd, maar van de etappe indeling komt soms maar weinig terecht. Maar je hebt in ieder geval verkent waar je kan kamperen (of niet) en waar je eten kan kopen. Want het is als Nederlander bijna niet te begrijpen, maar in Europa zijn er hele grote gebieden bijna ontvolkt. Met het gevolg dat alle horeca failliet is en er alleen in de dichtst bijzijnde grote stad nog een supermarkt is. Zelfs in West Europa hebben we  daarom altijd een noodvoorraad voedsel bij ons. Je weet wel zakje openscheuren, heet water erbij, even wachten en met lange tanden eten.  Als echte bourgondiërs  is dat voor ons echt straf. Geen lekker biertje bij aankomst, geen wijntje met een chippie bij het klaarmaken van een maaltijdsalade met een zalmpje of een ribeye. Geen toetje en de volgende ochtend ook zonder ontbijt op de fiets. Cruesli zonder yoghurt uitgeprobeerd maar dat is echt geen aanrader.

De laatste jaren hebben we geen lekke band meer gehad. Onze remedie is elk jaar nieuwe binnen- en buitenbanden. En daar doen we niet moeilijk over het allerbeste compromis tussen lage rolweerstand, lekdichtheid en gewicht. Schwalbe Marathon Supreme HD Speed guard one star. Wie verzint zo'n naam nou? Kost een eurootje of 40 per band maar de laatste jaren geen lekkie meer gehad. En we fietsen soms tientallen km onverhard en dat is in het buitenland al gauw een Hollandse MTB route in het bos. Dus nieuwe bandjes erop, nieuwe echte Magura remblokjes geplaatst. En nu nog een afspraakje maken met de enige echte vakantiefietser Eric in de Jordaan. Met een kopje koffie en desgewenst een negerzoen worden de plannen voor dit jaar besproken en wordt bekeken of de fiets in voldoende conditie is. Trappers versleten? Of moet er een nieuwe ketting op? In Amsterdam wordt je fiets in de watten gelegd en je portemonnee geleegd. 

En nu nog fietskleding vervangen, dat slijt als een idioot, Kapotte tentstokken vervangen, die zijn niet bestand tegen 100x opzetten, de nieuwe Kobo's vullen met boeken, nieuw glas voor Jan zijn sportzonnebril kopen, waaide tijdens het fietsen vorig jaar zo het gras in. Nooit meer gevonden. En nog veel meer te doen. Het lijkt zo simpel "We gaan effe een stukkie fietsen"

Nu nog een beetje trainen. Het weer zit mee maar de gezondheid houdt niet echt over. We hebben allebei een luchtweg infectie. We hoesten als zeehondjes tegen elkaar op.