Familie bezoek in Italië
De laatste fietsdag op Corsica start met Griekse Yoghurt met muesli en na 8 km fietsen met een tweede ontbijt van croissants van de bakker die we opeten bij het café. Vandaag een klim van 1000 meter. Onze papieren reisleider waarschuwt dat we bij de start een lang stuk van 15% tegemoet kunnen zien. Dat zal dan wel lopen worden. Maar het valt mee. Staan op de pedalen, hard trekken aan je stuur, we komen boven zonder lopen. We worden blijkbaar nog steeds sterker. In snel tempo komen we hoog boven het Golo dal uit. Uitzichten op nog besneeuwde toppen, hele velden vol bloeiende brem. Een smal weggetje, bijna geen huizen en dorpjes en bijna geen verkeer. Ook zo pijnlijk stil. De dag verloopt een beetje standaard, derde ontbijtje, picknick lunch en daarna een hele lange afdaling naar zee. Nog een beetje puzzelen om niet langs de snelweg te hoeven fietsen en toen waren we aan de oude haven van Bastia. Geweldige ijszaak; Veronica gaat in de rij voor een grote hoorn met bollen ijs. Jan gaat zitten op het terras. Dat is niet de bedoeling, op het terras moet je een ijscoupe bestellen. Dus bestelde Jan twee biertjes. Maar we werden niet bediend. Eindje verderop een ijscoupe besteld en een lange neus getrokken naar die kwiebussen aan de overkant.
Bij de receptie van het hotel, het nieuwe stoeltje uit Nederland in ontvangst genomen. Gedoucht, gewassen en Sushi gaan eten aan de haven van Port Toga. De volgende dag wat uitgeslapen, bagage overgepakt voor de boottocht. Lunch ingekocht en in de rij voor de boot. Gelukkig geen scanapparatuur, dus we mochten met onze keukenmessen de boot op. Het was zo warm dat we op het bovendek konden zonnen. Boekje lezen en mensen kijken. Vrouw van 60 in roze en panterprint en een fles bubbels met een net te ver gebruinde man die er als een hondje achter aanloopt om haar stoel over het dek te verplaatsen zodat ze niet in de wind zit. Vrouw van 65 met te dik opgespoten lippen en een hoedje houd een bordje op met de tekst wie wil backgammon met mij spelen? Gelukkig speelt haar partner verveeld een paar potjes met haar. Voor de rest zit iedereen verveelt rond te kijken of bier te drinken. Wat opviel was dat het zicht zo goed was dat je kort voor Livorno, Corsica nog kon zien liggen. Van de boot af en snel naar de camping waar Sas en Geer al waren gearriveerd. Maar dat was geen sinecure. Vanuit de haven kun je alleen maar over een soort snelweg wegkomen. Om Livorno naar het Noorden te verlaten moet je een rivier over. Maar daar zijn maar twee bruggen over. De snelweg en de oude snelweg. Vreselijk gevaarlijke tocht van een km of 15. Daarna opgelucht door het vlakke land naar de camping gefietst over wegen met veel achterstallig onderhoud. De op de gok uitgezochte camping bij een meertje bleek fantastisch op een paar overkomende vliegtuigen van de luchthaven van Pisa en de treinen na. Gauw tentje opgezet en langdurig aan de borrel met Sas en Geer gegaan. We hadden elkaar natuurlijk veel te vertellen.
