Cap de Corse

Met vertraging aangekomen in Bastia. Snel naar het hotel. Fietsen in de garage onder het hotel en alle spullen in de lift naar de eerste verdieping. De lift stopt en wij gooien 12 tassen en helmen/waterflessen/etc uit de lift. Staan er twee wezenloze Fransen te kijken; gaan jullie nu een rondje Corsica fietsen? Nee morgen. Waarom stappen jullie dan hier op de BG uit de lift? Alles terug de lift in en naar de hotelkamer. Het is al negen uur; snel nog ergens eten. De volgende morgen is het zoals verwacht wat minder weer. Toch op de fiets en tussen de spetters door Bastia verlaten naar Cap Corse. Het weer klaart op en we zijn al snel in de ban van een wonderschoon landschap. Stijl aflopende rotsen naar een blauwe zee. Prachtig en overal heel veel verschillende bloemen en bloeiende planten. Na een km of vijftig steken we het binnenland in om van het oosten naar het westen van het meest noorderlijke schiereiland van Corsica te fietsen. Het lijkt net een vinger waar ze het vasteland van Frankrijk mee provoceren. De zon verdween achter donkere wolken en wij fietsten omhoog naar de donkere wolken. Gelukkig gaat het niet regenen maar de zon is wel weg. Nadat we de pas hadden genomen opnieuw een lange afdaling en weer steenkoud. Het landschap en de temperatuur deden ons denken aan Schotland of Ierland, maar de cactussen en vijgenbomen klopten niet met dit beeld. Dat voelt niet goed. Afdalen zou leuker moeten zijn dan klimmen; maar niet als je het zo koud hebt. We moesten ons beter kleden. Aangekomen in Port Centuri over een heel kleine slecht geasfalteerd 1 baans weggetje, besloten dat we toch maar naar een hotel gaan. Het door onze nieuwe (papieren) reisleider Ome Luc aangeraden hotel was subliem, wel een superieur kamer genomen maar toch. Airco aangedaan op 23 graden en snel voor thee met whisky naar de gelagkamer. Aldaar kennisgemaakt met de 60 plus eigenaren van het hotel en de in het bedrijf meehelpende kinderen en kleinkinderen, zwangere honden, oude honden en puppies. Allemaal heel gemoedelijk. Het vissersdorpje Centurie port is heel klein en draait volledig op toeristen. Die zijn er niet en we krijgen de volle aandacht van de autochtonen. Alhoewel die de sterke drank na de zondagmiddaglunch laten vloeien. Zeer luidruchtige dronken mannen aan de gelagtafel. Na een boekje en een dutje heerlijk vissoep en vis gegeten. De volgende morgen buiten in de zon ontbeten. Heerlijk weer. We verlaten het dorp met tegenzin. Fietsen langs de zee, soms een paar honderd meter boven de zeespiegel soms enkele meters. Het uitzicht is fantastisch, zelden zo’n mooie fietsroute gefietst. Beetje stijgen, beetje dalen, het gaat vooral Veronica moeiteloos af. Aan het einde van dag toch bijna 1000 meter hoogte overwonnen en weer even zoveel afgedaald. Aangekomen in St Florent. Een heel klein dorp, Den Hoorn is veel groter, dat zomers een enorm watersportcentrum is. Op de camping tussen de Eucalyptusbomen en de campers onze tent neergezet en een salade met een broodje steak hachee gegeten (Fransen eten geen hamburgers). Morgen slapen we uit en gaan we naar het strand.