De Provence

In Sault waren we in een vier sterren hotel terechtgekomen en hadden op advies van de receptionist vol pension genomen. Dus wij naar het avondeten. Wij dachten eten wat de pot schaft. Bleek het een heel luxueus restaurant te zijn, dat ook een paar kamers verhuurde. Alles leek op een restaurant met een Michelin ster. En we konden gewoon van de kaart eten. En dat was lekker!! Dat zijn van die menuutjes die je achteraf alleen kan omschrijven met oooh, dat was hemels. Het meest sprekende gerecht was een een soort van stoofpotje van lamsonderdelen. Welke organen er hebben deelgenomen; geen idee, maar het was smullen. Het ontbijt de volgende morgen was eveneens van hoog niveau. In plaats van het standaard corn flakes met wat vruchtjes in de ochtend en yoghurt/kwark. Nu een soort van boerenjongens met een echte vanille/rozemarijnsmaak. En natuurlijk eitjes, lekker brood, lekkere vleeswaren, fruit en taartjes. Werelds.

Daarna van Sault op weg naar het Parc National de Luberon. Onze route liep via wegen die niemand anders schijnbaar nodig had. Helemaal niemand gezien. Alleen velden met lavendel en natuurlijk de Ventoux. In het dal van de Luberon werd onze route een beetje vervelend. Een relatief drukke en smalle (dus gevaarlijke) weg werd op een onwijze omslachtige wijze vermeden, waardoor heel veel hoogtemeters en kilometers extra moesten worden gemaakt. Uiteindelijk toch maar op die smalle weg doorgekacheld. Het veiligst is het om dan midden op de rijbaan te blijven rijden, zodat iedereen je dus als bij een auto in moet halen. Dat wordt echter wel geaccepteerd. Maar het is wel eng als je met 80 tot 100 wordt gepasseerd. Op die drukke weg kwamen we geen winkeltje tegen voor het avondeten. En de campings hebben veelal nog geen restaurant of winkeltje open. Ooit was ons dat hier in deze buurt ook al eens overkomen. Zaten we ons noodvoedsel te eten; hardkeks met een gevriesdroogde maaltijd. Ook nu gingen we toch eerst maar naar de camping; die weten wel raad. Raad eens, zelfde camping, restaurant dicht. Gelukkig hadden ze een pak macaroni en bolognesesaus en een blik groente. Vegetarisch kan ook wel een keer. Wel een groot verschil met gisteren bij de Michelin Chef, die ons bij het afscheid nog even de hand kwam schudden.

Volgende ochtend op weg naar de Gorge du Verdon. Eerst  naar de bakker en het café voor een kop koffie en dan het Luberon dal uitfietsen en de Durance oversteken en klimmen naar het plateau de Valensole. Voor dat laatste stukje had Ome Paul Benjaminse (onze papieren reisleider) ons de keuze gegeven tussen heel mooi en kort hele erge pijn in je benen of minder mooi en meer langdurige pijn. Wij kiezen dan voor de mooiste route, en dat werd beloond. Prachtig. Alleen dat moest betaald worden met een 4 km 10% helling. Onwijs afzien. Daarna nog wat hoogtemeters om in Les Salles de Verdon aan te komen. Het klimmen gaat nog niet zo makkelijk als nodig voor hetgeen ons in Corsica te wachten staat. Op een heel mooie camping langs het Lac de St Croix lekker gekookt. Nou ja broodjes steak hachee met twee blikken ratatouille als lekker dikke soep.

En vandaag dus een rustdag, die rustig begon met een verfrissend ochtendbuitje waardoor we heel lang in bed zijn blijven liggen, lekker met een kopje koffie in de voortent hebben gelezen. Etoen de zon ging schijnen zijn we naar de bakker in het dorp gelopen om eten voor de brunch te kopen. Het weer is vandaag uitdagend geweest. Half bewolkt en een graadje of 16. Dus als de zon schijnt is het heerlijk. Maar als die niet schijnt moet je je fleece en windstopper weer aan. Maar op die wijze geniet je wel van elk moment zon.

Inmiddels 25 dagen onderweg. 11 dagen in een hotel geslapen en in 22 dagen 1550 km gefietst.