Volgend jaar IJsland?

Op de camping in Dresden stond een Duits echtpaar die vooruitlopend op het pensioen met 60 jaar gestopt waren met werken. Zij hadden nu twee maanden door Tsjechië gefietst. In de afgelopen jaren waren zij veelal in regenachtige gebieden geweest. Rondje Oostzee (6 maanden) Maar ook langdurig Groot Brittannië en Ierland. Hoogtepunt was twee maanden IJsland. Twee maanden in de regen gefietst. Alles was nat vertelde ze. Heerlijk. We zitten nu puffend in de schaduw. Het is 37 graden. Volgend jaar toch ook maar naar IJsland? Vanochtend Dresden vluchtig bekeken. Blijft vreemd dat hier op 1 dag zoveel conventionele bommen zijn neergegooid met meer kracht dan de atoombom op Hiroshima. Met een vuurzee tot gevolg. Tientallen km2 totaal verwoest. Alles is nieuw. Niet alleen het centrum zoals in Rotterdam maar echt een hele stad met nu een half miljoen inwoners. Het oude historische centrum is perfect nagebouwd. Ook het Zwinger paleis van de Sachsische keurvorsten, heel bijzonder. Vanwege de hitte al om 12.30 uur de stadsbezichtiging afgebroken en neergezegen op een terras in de schaduw en een uitgebreide lunch genoten. Om half twee begon ineens een showband te paraderen op het grote hete plein. In de bloedhitte liepen ze een half uur rond. Daarna gaf een enorme militaire kapel een paradeshowtje weg. Je zat bijna te wachten dat er mensen door de hitte bevangen zouden worden afgevoerd. 

Eergisteren dus vertrokken uit Praag. GPS tracks corrupt. Geen fietsboekje. Geen kaart. Gewoon bordjes met een nummer volgen langs de Moldau richting Melnik. Alwaar de Moldau in de Elbe uitkomt. De Moldau slingert heel erg door heuvelachtig land. De fietsroute zou dus vlak moeten zijn. Alleen regelmatig onverhard en soms moet je ineens omhoog naar een dorpje, brug etc. Een hellingspercentage van 10 is normaal, 15 niet vreemd en we hebben zelfs een paar keer de 20 aangetikt. Ze zijn niet lekker hier. Het is wel een mooi, vredig en welvarend land. Beetje het achtergebleven broertje van Duitsland en Oostenrijk. Fietsend langs de Moldau valt opnieuw de obsessie van Tsjechen met wildwatervaren en vissen op. Overal waar dat kan wordt water omgeleid om een wildwatercircuitje te maken. Overal waar dat kan wordt een visvijver aangelegd. Overal worden langs de rivieren tentjes opgezet en gevist en gezwommen. Als er veel bij elkaar staan is er handel. Bouwt iemand een grote tent met een container met drank en wordt die plek een Camp genoemd. Met gevolg nog veel en veel meer koepeltentjes. Ander land andere gewoonten. Kamperen op zijn Hollands kan dus niet. Daar waar de Moldau in de Elbe uitmond werd een stuw/brug vervangen. We konden niet door het werk heen. En we stonden aan het uiteinde van een soort van schiereiland. Een km of 8 terug? Niemand te zien. Jan op onderzoek of we een hek konden verschuiven om toch door het werk naar de overkant te komen. Staat er onder een groot bord met onbegrijpelijke tekst in het Tsjechisch. Een klein zinnetje in het Duits over een voetveer, maar waar? Uiteindelijk over een MTB track echt naar het uiteinde van het schiereiland gefietst en zowaar een heel klein pontje Die ons aan de verkeerde zijde van de Elbe bracht. Via de brug van de snelweg terug en toen langs de Elbe onze weg vervolgd. Na 110 km kwamen we aan in Litomerice. Met de auto rechtstreekser 75 km van Praag gelegen. Best een grote stad maar alhier geen camping. Bij het inchecken stond er op de balie; Ben effe weg. Na 10 minuten hebben we dat bordje omgedraaid en zijn op het terras van het naastliggende restaurant een biertje gaan drinken. Na een kwartiertje kwam de receptionist vragen of die fietsen voor de hotelingang van ons waren en of wij wilden inchecken. Het kwartje was toch gevallen. De volgende dag, de langste geplande etappe van de vakantie 115 km naar Dresden. Na een echt fantastisch super ontbijt, met allemaal lekkere kleine hapjes en toetjes op de pedalen. Het zou weer veel warmer worden en in de ochtendkoelte moesten we opschieten. In het tweede deel op de grens van Duitsland en Tsjechië ligt een gebied genaamd Saxische Sweiz. Zandsteen gebergte en torens langs de Elbe. Erg mooi, maar in een aantal dorpjes Valkenburgse drukte. En zo fietsen we te lang door zonder te drinken En daar krijg je last van. In een biergarten langs de rivier, gewoon banken, tafels, parasols en een tap. Met een bradwurst en alcoholvrij Weizenbier kwamen we weer een beetje tot ons zelf. Afgekoeld de laatste 25 km naar de camping in een buitenwijk van Dresden gefietst. Die was overvol. Op het tentenveld ons er tussen gepropt. Later werd er nog meer verdicht. ‘S-Morgens lag er een dame op een meter van onze tent op een dekentje te slapen. Het was al warm en het zou echt heet worden. Het is nu avond en er staat een heet windje. Morgen wordt het koeler met grote kans op onweer.