Het Oostenrijk van Sissy?

Gisteren vroeg opgestaan, want hele hete dag voorspeld, en toen we dus vroeg weg wilde rijden bleek de voorband van Veronica leeg. Bepakking van Veronica d’r fiets er weer af, bepakking van Jan er grotendeels af. Het reservematerieel ligt natuurlijk helemaal onderin een tas en de binnenband vervangen voor een vers exemplaar. Gelijk nieuwe remblokjes erop en een dik halfuur later naar het dorp om te foerageren. Gelijk 1 van de grote verschillen in Oostenrijk. Ze hebben hier lekker brood. En bij de supermarkt bestel je bij de broodafdeling Kaiserbroodjes en dan wordt er gevraagd of je er vleeswaren of kaas op wilt, schijfje komkommer, blaadje sla? Je hoeft ook geen drinkwater in flessen meer te kopen. Als je koffie besteld, krijg je ook koffie ipv een druppel in een te groot kommetje. En als je taart besteld hoef je niet meer te lunchen. De culturele schok om in Oostenrijk aan te komen is groot. In Friuli wordt Italië al wat orderlijker. In Slovenië heb je het gevoel in Oostenrijk te zijn, maar dat is eigenlijk het Oostenrijk van 25 jaar geleden. Oostenrijk is in vergelijking met Italië en Corsica zo ontzettend netjes, schoon en aangeharkt. Daarbij komt ook nog het lieflijke landschap. Wij zijn jarenlang lid geweest van de Oostenrijkse Alpenverein. De Nederlandse bergsportvereniging was een afdeling van de Oostenrijkse bond. Als bergsporters, we praten hier over de jaren 80, waren we alleen geïnteresseerd in het hooggebergte, dus wij kennen Tirol behoorlijk goed. Maar nu rijden we voor het eerst door Karinthië en Steiermark. Mooie golvende landschappen, groen, bloemen, gorgelende bergbeekjes. Je fietst voortdurend door een oude ansichtkaart. 

Er was een hele hete zonnige dag voorspeld. Dat hitte klopte wel. Bij het bandenplakken liep het zweet Jan al van de rug. Maar het was wel bewolkt. Vanaf Lavamund fietsten we vrijwel vlak naar het 25 km verderop gelegen Wolfsberg over een betoverend mooi fietspad, gelegen in het dal van de Levant. In Wolfsburg werden we zelfs verrast door een paar spetters regen. Vanaf Wolfsburg gingen we, over nette fietspaden langs provinciale wegen geleidelijk de Obdacher Sattel van 955m over naar Steiermark.  De zon kwam gelukkig door en het werd toch nog een mooie dag. Langzaam afdalen door de velden op vrijliggende fietspaden. Maar de start was toch wel heftig, een paar keer moesten we in de afdaling korte hellingen op groter dan 15%. Opeens rijdt Jan over een hobbel bij een brug en allebij horen we iets vallen. Het blijkt een schroef van het ophangsysteem van Jan zijn achtertas. Niet meer te vinden. Met spin en draadjes provisorisch opgelost. Gelukkig had Jan een reserve bout en moer bij zich die paste. Jan had in zijn roadboek bij een camping aangetekend “ 50+“  en een paar km verder bij een camping “ aanrader”. Welke zullen we nemen? Die vraag werd snel opgelost. Er kwam een Nederlander op de fiets voorbij die zo lovend was over de 50+ camping dat we over onze weerstand voor een oudelullen camping heen stapten. We behoren tenslotte tot de doelgroep. Dus gauw inkopen gedaan bij de plaatselijke supermarkt en naar de camping gereden. Het bleek een extreem luxe, maar kleine camping te zijn. Op tentjes waren ze niet zo toegerust, maar we kregen een goed plekje op een klein grasveldje toegewezen. Er stonden bovendien twee roze plastic leunstoelen, die we direct in gebruik namen voor een biertje met chips. Heerlijk gedoucht in een zeer luxe toiletgebouw, de wasmachine en droger gebruikt en voor de tent gekookt en een heerlijke avond gehad. Het was wel ‘ bij far’ de kostbaarste overnachting op een camping. Camping was desondanks wel afgeladen met 50 plussers met caravans en campers. 

Vanochtend opgestaan met heerlijk weer en op onze roze stoelen uitgebreid in de zon ontbeten. Voor het eerst weer een beetje fris bij het wegrijden van de camping. We volgden de “Mur”. Weinig hoogtemeters en mooie zonnige uitzichten. Bij Sankt Michael draaiden we het Selztal in naar de Schoberpas. Niet echt een indrukwekkend dal. Er is een snelweg aangelegd en de oude weg is heel stil en kan als fietspad best worden gebruikt. Alleen rijdt er af en toe ook een auto met 120 km voorbij. Die Schoberpas is niet echt een pas want je rijdt 40 km om 400 hoogtemeters te overbruggen. Probleem was dan ook niet de hoogte maar een stormwindje tegen. Het leek wel of op de pashoogte een onweerswolk hing die ook zorgde voor onze tegenwind. Steeds meer bewolking en de temperatuur daalde.  Op de pashoogte nog even naar de skiliften gekeken en als een speer doorgefietst in de hoop dat de regen uit zou blijven. Gepland was om vrij te kamperen bij een meertje en de douche te gebruiken van de voetbalclub. Maar alles was dicht (zondag is in Oostenrijk noch een echte zondag) en het stond op onweer. Doorgeduwd naar het volgende dorp en daar naast een hele grote fabriek (morgen bekijken wat ze maken) een Gasthaus gevonden met hele mooie kamers en een uitstekende keuken. Nog snel een koffie met een whisky en dan gaan we slapen.

.