Van Maas naar Moezel

In Verdun de stad bekeken en vooral het monumentale overwinningsmonument midden in de stad aan de Maas. De stad ademt de eerste wereldoorlog. De Fransen hebben in 1916 het standpunt ingenomen; Tot hier en niet verder; Verdun wordt niet ingenomen door de Duitsers. Alleen direct rond de stad zijn al 50.000 Fransen militairen omgekomen. Natuurlijk ook 10 duizenden Duitsers. Het is om te huilen als je leest dat er in de eerste wereldoorlog alleen al 400.000 Franse militairen zijn omgekomen. Maar ook bv 300.000 Roemenen. Bij elkaar een paar miljoen jonge levens. Dat is een hele dure overwinning. Je vraagt je nu af of het dat wel waard is geweest.

We zaten in een uitstekend hotel. Met een beetje beperkt ontbijt. Dat was wel jammer. Buiten aangekomen; ochtend mist. Overgaand in miezerbuitjes. Soms even schuilen onder een boom en ook vaak er gewoon doorheen gefietst. Het was niet echt koud en ook nat was het goed te doen. Eerst nog door het bovendal van de Maas. Die wordt hier maatje Geulle. En net als de Geulle slingerend. En wij via landwegen op en neer door het dal. Ondanks de miezer beviel dat eigenlijk best goed. Via een klimmetje het Maasdal uit richting recreatiegebied cq stuwmeer Lac de Madine. Eindelijk weer wat langere 10% hellingen. Hijgend en puffend omhoog daarna afdalend naar het Lac. Met het matige weer is het heel rustig langs de oevers. We besluiten om daar dan maar niet te overnachten maar door te fietsen naar het Moezeldal. Nog wel 40 km verder. Gelukkig is het droog. Maar de buien kan je om je heen zien vallen. Het geeft wel mooie sfeer en luchten. Langs het Lac Madine en dan weer klimmen om uiteindelijk heerlijk suizend af te dalen naar Pont a Mousson. Onze papieren reisleider Paul vond het plein wel de moeite waard; wij wat minder. Zijn voorstel om subsidie te geven om alle gevels een Provence kleurtje te geven viel bij ons wel in goede aarde. Wat een grijze ellende. Wij sliepen in een echte kloostergang van een vroegere abdij aan de Moezel. Nu in hoofdzaak in gebruik als museum en deels als hotel. Heel speciaal om ‘s-avonds door het museum naar je kamer te lopen. 

De volgende morgen na het ontbijt onder een opnieuw donkere wolkenlucht naar het Noorden naar Metz. Om daar de route naar Basel op te pakken. Langs de Moezel is een fietsroute in oprichting. Dus soms een beetje zoeken. Maar mooi laverend tussen meertjes, het kanaal en de rivier. Heerlijk rustig. Onderweg de fietsen gepoetst en onderhouden. En na 35 km waren we vroeg in Metz centre. Na gedoucht en gewassen te hebben de stad in. Wow wat druk. Beetje eng. Niemand houdt afstand van je. Heel veel mensen dragen ook in de buitenlucht een mondkapje. Ook heel veel jongeren jongleren met mondkapjes. Wij zijn dat toch niet zo goed gewend. Voortdurend op zoek naar mondkapje en coronacheck app. Anders kom je nergens binnen. Door de stad op vele pleinen veel drukke terrassen; gezellig. Oude gebouwen zijn van gele steen gemaakt. De kerk is heeel groot, geel en zit vol met gebranschikderde ramen. Ook enkele mooie ramen van Chagall. Maar er zijn ook heel veel prachtige oude ramen. De hele kerk vol. Dan onderweg naar het hotel nog een biertje voordat de wekelijkse zoom van Veronica met de “meiden van Delft” begint.