Ligurische alpen

12 september 2021 - Imperia, Italië

In Alba s’-avonds heel erg lekker gegeten en gedronken. Niet de lokale keuken. Maar sushi rijst belegd met allerlei verschillende rauwe vis en geschroeide tonijn. Als secundo kleine gefrituurde ansjovisjes met limoen uiensaus, Fingerfood, heerlijk. En natuurlijk verschillende glazen wijn uit verschillende streken van Italie. De plaatselijke wijnen zijn echt onbetaalbaar. De volgende morgen kregen we als hoofd onderdeel van het ontbijt een hele, vers gebakken warme appel cake. Het is vrijdag en we willen naar een klein stadje in de bergen fietsen. We bellen wat hotels af en Veronica regelt uiteindelijk een kamer in een hotel. We vertrekken over een fietspad langs een drukke weg naar Barolo. Ja, dat stadje is de naamgever van een hele erge dure wijn. Die start in de winkel bij 40 euro. Het stadje ligt prachtig aan het einde van een dal in de uitlopers van de Ligurische Alpen. Het geld druipt ervan af. Alles wordt prachtig aangelegd. Elke meter grond voor Barolo wijnen. In het dorpje drinken we koffie en cola en laten het vroege zweet een beetje opdrogen. Daarna klimmen we eerst door de wijn en later door het truffel loofbomen bos twee colletjes over. In de eerste zit een paar km boven de 10%. Dan rijdt Veronica in het “rood”. Dat moet ze dus later bekopen. Jammer dat de route info niet klopt. ALs je van tevoren weet wat je te wachten staat kun je er beter mee omgaan. De route is wel heel erg mooi. Loofboombossen al een beetje gekleurd van de nazomer. Reetjes die door berg weitjes rennen. Prachtig. Na een dikke 1000 hoogtemeters dalen we hard af naar Millesimo. Het is er fris en helder weer; heerlijk. In het berghotelletje heeft Veronica afgesproken dat we mee-eten. Het is niet erg gezellig en het eten is heel erg simpel. Grappig is dat we de jongste bediende leren om met ons Nederlands Italiaans te praten via google translate. Uiteindelijk vertaald ze de menukaart naar het Nederlands. Dat was dan weer niet nodig want wij zijn heel goed in het lezen van menukaarten. Het was wel heel lief.

Na Millesimo wacht ons nog 1 gelijkmatige klim naar een col op 800 meter. Dat is meer naar het handje van Veronica. Jan hangt hijgend in haar wiel. Opnieuw mooi door loofbossen en lekker veel schaduw. De afdaling naar de kustplaats Albenga is ronduit spectaculair. Stijl en luchtig. Bij elke haarspeldbocht kijk je honderden meters naar beneden. Geen vangrail, maar een stenen randje 20cm hoog. Ook als je geen hoogtevrees hebt, zul je het daar wel van krijgen. Onwillekeurig denk je toch; als mijn remmen het begeven dan zeil ik zo het ravijn in. Met kramp in de vingers van het remmen komen we beneden en rijden dan door een flink stuk bos wat kort geleden is verbrand. Pijnlijk om te zien en zoveel brand lucht is niet lekker. We komen aan in Albenga. Prima strandhotel net achter het verpachte strandje. Want openbaar strand kennen ze in Italië niet. We drinken een Aperol spritz in een strandtent, krijgen er lekkere hapjes bij en worden een beetje weggekeken want de tafeltjes voor het avondeten moeten worden gedekt. Elders een pizzaatje gescoord en we gaan slapen. 

De volgende morgen uitgebreid ontbeten op het buitenterras. Dat zullen die Italianen wel vreemd vinden. Wij eten het buffet leeg en zij scoren een brioche con crema of een toastje met Nutella. We rijden vandaag richting Frankrijk langs de kust, dus langs de baai. Omhoog over de kaap en weer afdalen naar de volgende baai. Heel erg druk, ook met fietsers, veel parkerend verkeer en heel veel zebra’s. Onze snelheid verschilt niet veel van die van de auto’s. Het is daardoor minder gevaarlijk dan we dachten. En het strand leven is best wel grappig. Wat een gedoe allemaal. Het weer is heerlijk (onbewolkt 26 graden met een lekker windje). Na een km of dertig boeken we alvast de boot vanuit Nice naar Corsica en besluiten de 120 km naar Nice in drie dagen te doen. Kunnen we ‘s-middags naar het strand. We boeken een hotel in Imperia. We kunnen om drie uur pas inchecken en gaan dus eerst een bordje pasta eten op een terras. Daarna inchecken en snel naar het strand. Wat een oplichters; je kan op die privé strandjes alleen terecht als je een parasol en twee ligstoelen huurt voor 27 euro per dag en 18 euro voor de middag. Wij willen voor twee uurtjes huren, maar dat kan dus niet. Er is geen alternatief en alhoewel we geen zwemmers zijn; er zal gezwommen worden. En dat beviel eigenlijk wel best. Moesten wel een beetje oppassen dat andere gasten niet schrikken; Jan zijn bolle buik heeft al twee jaar geen zon gezien en is spierwit. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Francis:
    13 september 2021
    Fijne verjaardag 🎂 🎉 Cheers 🍷
  2. Jan Deumers:
    13 september 2021
    Jan een fijne verjaardag en maak er wat gezelligs van, ook namens Jettie.
  3. Veronica en Jan Deumers:
    13 september 2021
    Doen we; dank je wel
  4. Alice en Wim.:
    13 september 2021
    Jan fijne verjaardag, let op je buik, groetjes Alice en Wim. 🥂
  5. Veronica en Jan Deumers:
    13 september 2021
    Die witte buik laten we op Corsica een beetje bruin worden
  6. Peter Deumers:
    13 september 2021
    Van harte gefeliciteerd met de verjaardag Jan. Af en toe een beetje ontspannen hoort er ook bij. Dan maar wat minder km per dag. Benieuwd naar het verdere verloop van jullie reisverhalen. De groeten uit…..