Het land heeft regen nodig, wij niet

Als de zon ondergaat wordt het fris. We hebben vandaag alleen ontbeten en niets gesnackt of gesnoept. Veronica wil naar het restaurant waar ik gisteren zo’n prachtige biefstuk heb gegeten. Lekker binnen. Helaas dat restaurant is dicht. Dus maar op zoek naar een steakrestaurant met ruimte binnen. Dat valt hier ondanks het laagseizoen niet mee. Uiteindelijk staan we op een tochtig terras naar heel mooi rundvlees in een vitrine te kijken. Of we willen eten? Ja, maar wel binnen? De ober fronst en loopt naar een andere ober en gaan dan naar binnen. Wij volgen. Helemaal achteraan is een serre verwarmt door zo’n ouderwetse badkamer straalkachel en een heel klein tafeltje voor ons. Wijntje, lekker eten, de dag wordt goed besloten.

De volgende morgen pakken we de stadswandeling op in de wijk Triana. Daar zit een grote indrukwekkende markthal met hoog opgestapelde vis, vlees en prachtig uitgestalde groenten en fruit. Daarna lopen we door de niet-touristische binnenstad naar het Museum voor schone kunsten. Na het Prado het grootste museum met oude schilderijen van Spanje. Mooi gebouw behangen met eeuwenoude betegeling van afgebroken kloosters. Ons vergaapt aan prachtige kunst. Spaanse renaissance kunst en ook een speciale tentoonstelling gewijd aan de 400 jaar geleden in Sevilla geboren Juan Valdes Leal. Alleen al de afmetingen van zijn schilderstukken zijn enorm. De door hem gemaakte beelden vonden we het mooist. Per ongeluk liepen we langs een kerk waar de kunstenaar veel voor heeft gewerkt. Pompeuze, overdadige, maar toch zeer indrukwekkend goud met zilveren altaar en Mariakapel. Het was er heel druk. Er werden bossen bloemen geplaatst en honderden kaarsen opgestoken voor Maria. Het werd druk in de stad, supporters van Eintracht Frankfurt zingen door de straten. Vanavond speelt Eintracht tegen Betis. We gaan nog maar even heel laat lunchen in de zon met paella en een glas wijn. Daarna hebben we siesta gehouden en heel laat op zijn Spaans nog wat gegeten.

Donderdagmorgen met een staalblauwe lucht op de fiets vertrokken richting Cordoba. Een grote stad uitfietsen is altijd lastig en meestal niet mooi. Na een kilometertje of 20 rijden we eindelijk op het platteland. Wel op zijn Spaans op de schouder van provinciale weg. Naarmate we verder van Sevilla af zijn wordt het verkeer steeds rustiger. Maar het is vlak, droog en stoffig. Alleen waar wordt gedruppeld uit een watersysteem groeit en bloeit er iets. Vooral heel veel sinaasappels. Ze worden geplukt. 7,5 euro per 15 kg in de winkel. In NL kost een sinaasappel bijna 1 euro. Halverwege Cordoba ligt het stadje Lora del Rio met slechts 1 slaapgelegenheid; een hostel. Waar we al eens hebben geslapen. Gezien de weersvoorspelling en de kwaliteit van het Hostel willen we een dorp verder doorfietsen. Onderweg komen we een Pool tegen; die gaat gewoon door naar Cordoba. Al wordt het dan wel nachtwerk. Volgens hem is het morgen heel slecht weer!! Na 95 km gaan wij toch maar naar het slechte hostel. T’is klaar voor vandaag. Morgen weer 95 km en we zijn in Cordoba. Maar alle weerapp’s geven wel aan dat er vanaf een uur of 12 langdurig hoosbuien worden verwacht. We ontbijten op de kamer en vertrekken om 8 uur uit Lora. De auto’s rijden met lichten aan en de lucht is inktzwart. We knallen door; zo min mogelijk km in de regen fietsen. Na 25 km krijgen we een eerste buitje over ons heen. We zijn dan in Palma del Rio, daar is een brug over de Guadalquivir en kun je naar een treinstation fietsen. We gaan met de trein. Na 5 km blijkt ter plekke dat er pas om 14.30 een trein naar Cordoba vertrekt. Je gelooft het niet, maar Google bevestigd het. Alleen vroeg in de ochtend en ‘s-avonds rijdt er een treintje. Terug en we rammen door. Onder een zeer donkere hemel maar slechts af en toe wat spetters. Om 12 uur 63 km gereden. Ons oude record verpletterd. Om 1 uur, nog 15 km te gaan, gaat het echt regenen. En ook nog op de laatste bult die we moeten verstouwen. In de afdaling stoppen we om ook regenbroeken aan te trekken. Het is koud geworden. De wegen worden rivieren en sommige plassen te diep om doorheen te rijden. Het regent hier nooit en ze zijn er dus ook niet op ingesteld. Dat het nu regent is heel hard nodig. Er is een ernstig gebrek aan water. De stuwmeren en rivieren staan droog. Het is alleen jammer dat wij dat mee moeten maken. Verzopen rijden we door de binnenstad van Cordoba naar ons luxe hotel. Ze helpen ons prima om zo snel mogelijk onder te douche te kunnen staan.