Heen en weer naar Perugia

Vanuit het hotel aan het meer van Trasimeno vervolgen we onze route naar Perugia. Algauw merkt Jan dat onze GPS track de provinciale weg volgt en niet het onverharde pad langs het meer. Het is rustig op de weg en het rijdt wel lekker door. De weg stijgt langzaam en we krijgen mooi uitzicht op het meer in de ochtendzon. De weg blijft stijgen klopt dat wel? Nou eigenlijk niet maar die track zal toch wel weer afdalen naar het meer? Nou dat deed de weg en ook de track niet; we kwamen aan in Magione. Bij een espresso gaat bij Jan het licht branden; we hebben een nieuw boekje en de tracks van het voorgaande boekje. Het dal waar we doorheen worden gestuurd van de GPS is mooi en rustig. Landelijk Umbrië. Beetje ruiger dan Toscane. Een km of tien voor Perugia wordt de fietsroute van onze papieren reisleider een puinhoop. Veel te drukke vierbaanswegen, grote rotondes. Gelukkig komen we de plaatselijke fietsbordjes met een fietsroute naar Perugia tegen. De bewegwijzering is fenomenaal en de route is ook verkeersveilig. De kwaliteit van de weg is echter ongelofelijk slecht. We worden over landweggetjes met kuilen en gaten tussen de snelwegen, industrieterreinen en over de parkeerterreinen van winkelcentra gestuurd. En we zien het oude centrum hoog boven ons, maar we stijgen daar niet naar toe. De bewegwijzering is opeens aangepast; we rijden naar het beginstation van de mini-metro. Dat was niet de bedoeling maar wel een snelle en veilige optie naar boven. Onbemande karretjes rijden over een km of 3 langs een stuk of 5 stations naar het oude centrum, hoog op de berg. Kaartje kopen en voor dat we het weten gaan we omhoog en binnen een minuut of 15 staan we hoog boven in de stad. Alleen aan de oostkant van de berg en ons hotel is aan de westkant. De auto’s en de bussen wringen zich door een hele smalle tunnel van 300 m van oost naar west. Daar worden we in platgewalst en we durfen er geen gebruik van te maken. Na lang zoeken en vragen blijkt er een lange roltrap te zijn voor de voetgangers en een lift voor ons. Met de lift komen we echt boven in het oude centrum en op een panorama uitzichtpunt. Prachtig. Door een poort komen we in het Centro storico. Inmens grote gebouwen op het topje van een echte berg. We staan perplex. Door de hoofdstraat bereiken we het Piazza Italia. Zeer voornaam plein en in een steegje daarnaast ons luxe echt ouderwetse hotel. Snel gedoucht en de stad verkent. Dat blijft in ons geval altijd redelijk oppervlakkig. Ook na een kort ritje op de fiets, meer zin in zitten met een Aperol Spritz dan kerken bezichtigen. ‘s Avonds prima gegeten op het binnenplein van het hotel. Bediend door een paar zeer geroutineerde oudere heren. ‘s Nachts regent het hard en we horen ook onweer. Dat is nieuw deze vakantie. We zijn gewent aan iedere dag mooi droog weer.

Bij het vertrek vanmorgen jasje aan en dan afdalen op de fiets ipv de mini-metro. De route goed verkent, maar bij het station gaat het toch mis; we kunnen de onder doorgang niet vinden. Met google maps een fietsroute uitgevogeld. We dalen opnieuw over parkeerterreinen en schoolpleinen af en komen uit bij het beginstation van de mini-metro. Prima. Nu weten we de weg weer. In Agello boven op een bult landen we bij een bar voor een koffie. Veronica ziet een heer zitten die een glas wijn combineert met een mooie plank worst, kaas en brood. Het is kwart voor twaalf, dus toch ook maar besteld. Alleen zonder de wijn erbij. We zitten lekker in de zon onder een afdak maar ineens gaat het regenen. Gelukkig een kort buitje. Via een andere route langs de zuidzijde van het meer van Trasimeno gefietst en  het voorspelde onweer blijft uit maar de voorspelde harde wind blaast ons van de weg. Het laatste stuk van de route langs het meer van Chuisi is gelukkig heel mooi. Langs het veel grotere meer van Trasimeno is  ons minder goed bevallen. In Chuisi scala een eenvoudig hotel en een eenvoudig restaurant gevonden. Morgen is er heftige regen voorspeld. We zullen het zien, we blijven in ieder geval niet een dag in Chuisi.