Het binnenland in

We zijn in Ajaccio. Als iemand weet hoe je dit goed moet uitspreken, moet je dat ons maar uitleggen. We gaan vanaf hier naar het echte binnenland. Maar we moesten gisteren eerst van Porto hierheen fietsen. Een loodzware lange fietsdag. En de weersvoorspelling was regen vanaf een uur of 11. We hebben lang getwijfeld, dagje wachten? We zijn dus maar een uurtje eerder vertrokken en hebben fors doorgehaald om zoveel mogelijk “ in den droge “ te kunnen fietsen. Direct de haven van Porto uit voor een klim naar een col van 500m hoog. Niet te veel stoppen om van het uitzicht te genieten, we moeten opschieten. Veronica als kopvrouw op kop en Jan in een zo klein mogelijke versnelling er achteraan. Met de bedoeling dat zijn spit zal verminderen. Bijna bij de top was opnieuw een prachtige panoramaweg in de rotsen uitgehakt. We werden met enige verbazing ingehaald door de Vlaamse coureurs die we de vorige avond hadden gesproken. Zij waren ook op weg naar Ajaccio, maar met een volgbus. Na een praatje op de top dachten wij, die zien we nooit meer terug. Als een jekko afgedaald naar zeeniveau. En toen driemaal 100 m klimmen en 5 maal 50 m klimmen en toen we het 50 km punt waren gepasseerd starte de laatste klim. En die was ronduit niet fijn; weg was in onderhoud en de klim was stijl en het begon een beetje te spetteren. UItzicht ook niet zo, geen bloemetjes in de berm. Gewoon doordouwen naar de col. In de regen afgedaald. Maar soms in warme lucht en soms in hele koude lucht. Die verschillen zijn per dal enorm. In de afzink nog een paar klimmetjes en toen we bijna tot in Ajaccio waren afgedaald kwamen daar onze Vlaamse klimmertjes weer naar boven gefietst. Zeker een stuk afgesneden en moeten nu een strafrondje? We keken elkaar even snel en verbaasd tijdens onze afdaling aan. Op ons hoogteprofiel stond een muggepoepje als einde van de tocht. Dat bleek er niet voor niets ingetekend. Een korte maar zeer felle klim 15-20% om op de Cours Napoleon te komen. In Ajaccio is alles naar Napoleon vernoemd, want hij is hier geboren. Vanochtend spetterde het nog steeds. We besloten om een auto te gaan huren en een stuk de bergen in te rijden. Opgebakken croissants (maandagochtend) gekocht en met heerlijke koffie bij het koffietentje op de hoek opgegeten. Felle discussies over de EU verkiezingsuitslag. Sommigen blij anderen duidelijk niet. Marine Le Pen voor het eerst de grootste in Frankrijk. Met de taxi naar Avis op het vliegveld. Eerst staan we vast in een heel erg stijl steegje. Achteruit omhoog en door het voetgangersgebied er vandoor daarna 130 km/uur daar waar je met moeite de toegestane 80 kan halen (daar moeten wij morgen ook langs om onze tocht voort te zetten). Onze huurauto opgehaald; een diesel. Waarom verhuren ze die nog? En de bergen van Zuid Corsica ingetrokken. Paar fietsroutes aan elkaar geknoopt en dus reden we op heel kleine 1 baans wegen naar de hemel. Daar willen we met bepakking nooit fietsen. Gelukkig was het droog, maar we reden wel door de wolken die de bergtoppen als een muts omvatten. Rond de middag brak de zon een beetje door en konden we als daghap zwijnen hachee met penne bestellen. Heerlijk! Het binnenland van Corsica is wild en een ruig bergland. We rijden naar Propriano en dan gaan we over de snelweg terug. Jan werd moe van het autorijden. In Propriano tevergeefs een parkeerplek proberen te vinden voor een pauze. Dan maar door; de snelweg bleek een wat bredere weg, maar een en al bocht. Harder dan 60 km/uur was heel snel. Op Corsica is iedereen een autocoureur. En toen ging het heel hard regenen. Zelden gezien. Het water stroomde als een rivier over de weg. Snelheid aangepast naar stapvoets en als er geparkeerd had kunnen worden, waren we gestopt. Een paar km verderop bij het inleverpunt van de auto. Regen? Nee hier heeft het niet geregend. Na een biertje en de was bij de aanpalende wasserette te hebben gedaan zijn we gaan eten. Uitgekomen bij een druk beklant Italiaans restaurant. Heerlijk gegeten. Gezellig zitten praten met twee heel verschillende motorrijders uit het oosten van Nederland. Nou ja, ze woonden net over de grens in Duitsland. Beiden hadden heel Sardinië doorgereden met een kapotte dynamo. Startkabels gekocht om met de goede motor de kapotte te starten. Loopt er ineens een Vlaming naar ons toe met een bekend gezicht Hoe is het mogelijk, de Vlaamse klimmers zitten in hetzelfde restaurant te eten. Na de straftraining kregen ze toch loon naar werken met een goede Italiaanse maaltijd. Zullen we ze nog een keer tegenkomen? Ze gaan ook naar het binnenland.