Sloveense sauna

Uurtje eerder opgestaan en vroeg vertrokken vanuit ons hotel in Spilimbergo. Dit om de voorspelde hitte een beetje voor te zijn. Slippers aan in plaats van onze fietsschoenen. Het gekke was dat toen we eenmaal buiten stonden het helemaal bewolkt was en het een beetje regende. Hoe raar kan het weer toch zijn. Eenmaal op de fiets ging het steeds harder regenen, wat we eigenlijk niet zo erg vonden, omdat de temperatuur onveranderlijk hoog bleef. We fietsen over een slingerende weg langs de rand van de bergen en over grote bruggen over de grindbeddingen van de rivieren die uit de bergen komen. Het was een heel mooi stuk om te fietsen. Uiteindelijk toch moeten schuilen op een  terras met een kop koffie. ‘S middags klaarde het weer op en werd het weer benauwd en boven de 30 graden. Besloten om eerder te stoppen in het dorp Cividale di Friuli en niet nog eens 30 km verder door te gaan tot een camping. Prima kamer gevonden met airco en voor een schappelijke prijs. Na heerlijk afgekoeld te zijn het dorp ingegaan. Dit bleek een Unesco monument te zijn, vanwege een oude brug over een kloof midden in het dorp. Leek een beetje op het beroemde dorpje Ronda bij Malaga in Spanje, maar dan met een minder diepe kloof. Tenslotte lekker gegeten en besloten om weer vroeg op te staan. Morgen de bergen in naar Slovenië, waar het hopelijk wat koeler is. 

Vanochtend moesten we eerst door een dal richting de Sloveense grens fietsen en daarna omhoog klimmen naar een treintje dat ons door de berg naar Bled moet brengen. In de middag is onweer voorspeld. Opnieuw erg warm en benauwd. Nog in Italië kan Jan op tijd ons zonder ongelukken tot stilstand brengen om een grote levende slang te bewonderen. Die lag lekker op te warmen aan de kant van de weg. De vorige twee keer dat Jan een levende slang zag remde hij hard en knalde Veronica achterop. Meestal zien we dode slangen. Dat zijn er best nog wel veel. Op onze fietstocht zien we natuurlijk ook andere roadkills zoals egels, vos, hert, roofvogel, padden, konijnen, hagedissen.

Het dal opent zich in Slovenië en is schitterend, heel groen en doet Oostenrijks aan. We passeerden een mooi bruggetje over een schitterend blauw riviertje, de Soca, waar we zo wel in hadden willen duiken. Nadat we de Sloveense grens waren overgestoken en dieper de bergen in gingen, kwamen we ook steeds meer wandelaars en mountainbikers tegen. En dan komt ineens ook een iets ouder Hollands echtpaar met vol bepakte fietsen ons tegemoet, waar we even heel gezellig mee hebben staan praten, sterke verhalen vertellen en informatie uitwisselen. Zij waren onderweg van Salzburg naar Venetië. Inmiddels werd het steeds warmer en warmer en was het in de zon niet meer uit te houden. Op zoek dus naar een schaduwplek voor de lunch. Toen de nood wel erg hoog werd, doemde plots een heuse picknick tafel op onder een afdak en met een waterkraan boven een grote stenen bak. Eerst allebei onze hoofden onder de waterkraan. Jammer dat de bak zich niet kon vullen met water, anders waren we er echt helemaal ingesprongen. Besloten om hier een hele, hele lange siësta te houden. Eigenlijk hopen we op dat onweer, maar het lijkt erop dat alle donkere wolken langs ons heen gaan. Daarom zit Veronica hier nu dit verhaal te tikken en Jan doet een dutje. We zijn pas weggegaan toen de zon achter alle wolken is verdwenen. Stukje gefietst naar Tolmin en besloten daar te gaan kamperen. Moeten alleen het onweer afwachten op een terras. Maar het weer knapt weer op. Camping op de verkeerde plek gezocht. Komt vast door dat biertje op het terras. Druipend van het zweet de tent opgezet op zeer simpele camping. Zo heet en klam. Lijkt wel een Turkse natte sauna. Pizza’s besteld in het dorp en biertjes uit de koeling op de camping. Hemels. In Tolmin wordt jaarlijks een heavy metal festival georganiseerd. Op onze camping is vanavond een voorproefje. Een stuk of 75 jonge mensen staan in een tent plaatjes te draaien. Hard. We gaan afwachten hoe lang ze doorgaan op een doordeweekse avond.