Eindelijk onweer

20 juni 2019 - Mauthausen, Oostenrijk

Onze blokhut bij de boer was heel comfortabel. Lekkere douch en bed en hij geurde naar dennenhout. Gewekt door beide hanen en de bokjes, die met elkaar aan het bokken (?) waren. En natuurlijk een spectaculair uitzicht. Uitgebreid het uitgestalde ontbijtbuffet leeggegeten en een lunchpakketje meegekregen. Want via een paar MTB routes konden we de afdaling en klim terug naar het dorp om daar de route weer op te pakken voorkomen. Nou dat was inderdaad minder intensief, maar er moesten wel een paar echt steile hellingen worden beklommen. Het laatste stukje afdalen was het ergst. Op een onverhard pad naar beneden, zo steil dat je het gevoel kreeg dat je over de kop zou slaan. Daarna de route opgepakt naar het Nationaal Park Kalkalpen. Onze papieren reisleider had een hele mooie route bedacht van Noord naar Zuid. Wij fietsen echter van Zuid naar Noord. In dit geval betekende dat voor ons een zeer heftige aanvangsklim. Na 4 km waren we 400 meter hoger en leek het of we met onze fietskleding aan hadden gezwommen. Gelukkig konden we op de Mooshohe bij een hutje bijkomen met een cola. Tot nu toe de zwaarste klim van de vakantie. Langere stukken van meer dan 15%. Als we het vooraf hadden geweten hadden we een andere route gezocht. Achteraf is de discussie lastiger. We hebben vandaar af een fabuleuze tocht op een oud onverhard spoorbaantraject door een kloof gefietst. Het was echt heel bijzonder. En toen restte er nog een kilometer of dertig naar de camping in Steyr. Vanuit verkeersveiligheid werden de fietsers steeds op kleinere wegen omgeleid. Maar ook steeds steil omhoog en steil omlaag. Uiteindelijk besloten om op de streep van de doorgaande Bundesweg te gaan rijden. Die was in het begin nog niet zo druk. Kort voor Steyr werd dat steeds minder plezierig. Een leuke kano camping gevonden en op een leuk plekje bij het water de tent opgezet. Bankje en tafel werden geleverd door de camping. Jan snel boodschappen gedaan en toen hoorde we gerommel. Jan ging douchen met nog
mooi zonnig weer en toen hij uit de douche kwam regende het bijna. Veronica ging de was doen en toen begon het te storten. Veronica aan het bier en Jan de tent drooghouden. Om acht uur werd het droog. Bankje afgedroogd en lekkere biefstukken gebakken. Een nevel ontstond boven de Enns en die werd steeds dikker. Gaf een hele vreemde sfeer, 

Vandaag langs het fietspad langs de Enns vertrokken richting de Donau. Het land vlakt snel uit. Als je je omdraaide kon je de hoge Alpen nog zien. Met het jarige pontje de Donau overgestoken naar Mauthausen. Van de jarige konden we gratis bier en wijn krijgen maar we hebben het maar bij prikwater en vruchtensap gehouden.  We wilden de middag benutten om het concentratiekamp te bezoeken. Dus snel naar de camping in Mauthausen, die ligt helaas in Au aan de Donau. En het concentratiekamp juist aan de andere zijde van het dorpje. Dus 7 km naar Au en daarna 26 km heen en weer naar het monument. Op de camping tent opgezet en snel gedoucht. Achteraf was dat niet nodig het was zo heet en het laatste kilometertje naar het concentratiekamp was 14% omhoog. Drijfnat van het zweet eerst maar een colaatje gedronken in het bezoekerscentrum. Ook een beetje beduusd over wat je er zou gaan zien. Kort gezegd; Beangstigend dat dit gruwelijke geweld heeft plaatsgevonden. En dat onder de ogen van de Oostenrijkse bevolking. Het kamp ligt op een heuvel en is zichtbaar voor iedereen. Het werd dus geaccepteerd? En wat ook opviel was dat in dit kamp ook heel veel niet joden het leven hebben gelaten. Heel erg veel Russische krijgsgevangenen. Bij elkaar een vol Ajax en een vol Feijenoord stadion zijn in Mauthausen met geweld vermoord. Onbegrijpelijk. In Mauthausen, een leuk plaatsje overigens, op een terras gegeten (alle winkels waren dicht wegens Sacramentsdag). Het was nog steeds heel heet. Tijdens het eten kwam het onweer dichterbij, snel naar de camping. Daar aangekomen bleek het hele veldje vol te staan met allemaal kleine tentjes van een paar grote groepen en ook van veel fietsers. We stonden helemaal ingebouwd. Tja, Oostenrijk was vrij op Sacramentsdag. We waren nog maar net bekomen van de schrik of het begon te stormen en het onweer barste los. Deze blog zitten we dus in het tentje te schrijven.

Foto’s

1 Reactie

  1. Saskia Gravendijk:
    22 juni 2019
    Leuk weer jullie avonturen te lezen vooral als je vaststaat inde file in de bloedhitte 😎😅