Betoverend Slovenië

14 juni 2019 - Lavamünd, Oostenrijk

Vorig jaar in een paar dagen door Slovenië naar Istrie in Kroatië gefietst. Waren toen voor het eerst in Slovenië en erg enthousiast over de fantastische nog ongerepte natuur. Nu op herhaling. En opnieuw verbazen we ons over het landschap. Heel erg mooi. Wel veel stijle hellingen om te fietsen. Dat is niet gek want in dit land is alles stijl omhoog. Gisteren hadden we de keuze met de autotrein naar Bled of fietsen door een mooi dal 700 m omhoog. Geen spijt van. Door de berg met de autotrein en dan afdalen naar Bled. Gezien de hitte was die afweging lastig. Maar na een espresso met een cola toch het nauwe dal naar boven in gefietst. Gelukkig nog vroeg in de ochtend en dus nog niet zo heet. We zijn nu echt in de Alpen. Iedereen is gras aan het maaien. Tot verdriet van Veronica want dan zijn de bloemenweides ook verdwenen. Plotseling zagen we een diepgebruinde naakte man, die met een zeis het gras op de helling onder ons aan het maaien was. Onzichtbaar voor de automobilist maar niet voor ons.  Boven aan het dal stond een oud vervallen treinstation. Ooit de trots van het Oostenrijkse keizerrijk. Nu stopt de trein er enkele malen per dag en de stationschef verkoopt ook kaartjes en alle andere noodzakelijke dingen om het nog een beetje ooglijk te houden. In een oud dieseltreintje, vol met graffiti, moeten we onze fietsen zonder bagage, 1,5 m boven het perron door een deur heen tillen. Bagage er los achteraan. Geen airco in een bloedhete trein, die voor een kwartiertje een tunnel in verdwijnt. Direct als er weer daglicht is stopt de trein en moet iedereen in de bus, want er wordt gewerkt aan het spoor. Wij stappen op de fiets en dalen in sneltreinvaart af naar Bled. Drinken nog wat bij het beroemde meer en gaan naar een camping net buiten Bled. Veronica herkend eindelijk de camping met meertje waar ze als heel klein kind met haar vader en zusje in een plastic bootje had geroeid. Vader kon niet zwemmen. Vorig jaar kwamen we ook langs het meer van Bled en Veronica verbaasde zich toen dat Pa dat durfde op zo’n groot meer met twee kleine meisjes die nauwelijks konden zwemmen. Nu wordt het duidelijk; dit was dus de camping en nu uitgegroeid tot een gigant, maar met mooie groene weides en volop bomen voor de schaduw. Prima plekje gevonden en lekker voor de tent kunnen koken. Grappig idee, dat Veronica hier zo’n 50 jaar geleden ook met haar ouders en zus is geweest.

De volgende dag stond een zware tocht op het programma. Van Bled naar Krantz en vandaar omhoog naar de grens met Oostenrijk op het Seeberg Settel, zo’n 1200 meter klimmen. Vanaf de camping de keuze met de asfaltweg naar onze route of een kortere onverharde door het bos. Wij gaan altijd voor de kortere en hebben daar eigenlijk altijd spijt van. Zo ook deze keer; een flink stuk meer dan 15% op slecht onverhard wegdek. Jan moet halverwege stoppen. Veronica kachelt heel langzaam door. Van Bled naar Krantz voortdurend op en neer op een niet bijster interessante route. Krantz zelf is een mooie stad waar we vorig jaar tijd voor hebben genomen. Nu fietsen we na koffie en cola snel door. Het wordt snel heet en hoe eerder we omhoog gaan hoe beter. Vanaf Krantz ging het door een lief, klein en smal dal naar boven, dat zich vlak voor de laatste 400 meter opende en prachtige uitzichten bood op de omliggende bergen (Karawanken). Op die mooie plek hebben we ons laten verleiden tot een uitgebreide lunchpauze met een halve pizza. Jan dronk twee halve liters alcoholvrij bier. Die zaten hem later wel een beetje in de weg. Daarna alsnog de laatste hoogtemeters bedwongen met een paar heftige haarspeldbochten. Was die pizza eigenlijk wel zo’n goed idee? Maar eenmaal boven wachtte ons een mooie lange afdaling van wel 20 km Oostenrijk in. Boodschappen gedaan en doorgereden naar een camping aan een meertje. Al met al waren we pas om 19:00 uur op de camping. Het was een lange dag geweest met 95 km op de teller en 1200 hoogtemeters. Dat is, gezien de hele hoge temperaturen, best wel heftig.

Vandaag is de makkelijkste fietsdag van de vakantie geworden. De route daalt verder af naar het dal van de Drau in Karinthië. We zijn daar na 40 km al gestopt op een camping, omdat de volgende camping te ver weg is om vandaag nog te bereiken. Bovendien moeten we dan weer fors stijgen om het dal van de Drau weer uit te komen. Dat is voor morgen. Ook deze camping - nou ja, 2 veldjes naast een doorgaande weg - ligt aan een klein meertje naast de Drau. Daar hebben we in gezwommen en bij het camping restaurant gegeten. Op de camping een stel racefietsers ontmoet, die hetzelfde doen als wij maar dan heel anders. Op aangepaste racefietsen en veel minder gewicht. Dus alles minder. Kleiner tentje minder kleren etc. Ik denk dat ze minder dan de helft van ons gewicht meetorsen, op een lichtere fiets. Fietsen dus langer en met meer hoogtemeters. En ook dat is een belangrijk verschil; fietsen dus niet met papieren reisleiders. Maar gaan zogezegd meer op de bonnefooi. Waren inmiddels wel naar Rome gefietst en nu via via op de terugreis. (11 weken)  

Foto’s

2 Reacties

  1. Saskia Gravendijk:
    14 juni 2019
    Ik weet het nog precies kamperen aan het meer van Bled met pa en ma. in het rubber bootje op het meer was heel leuk, maar lekgeprikt worden door de horzels was minder leuk.
  2. Arnoud:
    17 juni 2019
    Ja, Slovenië ziet er mooi en betoverend uit. Geniet ze.